Прыватная калекцыя рэтраэкспанатаў радыёпрыёмнікаў выстаўлена ў Наваполацку, паведамілі карэспандэнту БЕЛТА ў Музеі гісторыі і культуры Наваполацка.
У выставачнай зале гэтага музея адкрываецца экспазіцыя радыётэхнікі “Рэтра радыё” з прыватнай калекцыі навапалачаніна Вячаслава Лубчанка. На ёй прадстаўлена больш за 60 унікальных прадметаў радыётэхнікі 50-90-х гадоў ХХ стагоддзя – тыя самыя прымачы, з якіх слухалі радыёспектаклі цяперашнія бабулі і дзядулі.
“Вялікую частку жыцця я аддаў выкладанню начартальнай геаметрыі і інжынернай графікі ў Наваполацкім політэхнічным інстытуце, які цяпер з’яўляецца Полацкім дзяржуніверсітэтам. Гэта значыць з радыётэхнікай мая прафесія мала звязаная. Гэта проста захапленне з дзяцінства. Сярод выстаўленых экспанатаў ёсць і самы першы прыёмнік, які мы купілі з бацькам, – радыёла Sakta 1959 г. вытворчасці Рыжскага радыёзавода ім. А.Папова. І наогул, прадукцыя гэтага завода прадстаўлена ў маёй калекцыі найбольш шырока. Калі сябры даведаліся, што я збіраю прымачы, сталі мне іх прыносіць “, – распавёў пра сваё захапленне Вячаслаў Лубчанок.
Частка выстаўленых экспанатаў ўсё яшчэ ў працоўным стане, але нават тыя, якія выйшлі са строю, захавалі камплектацыю – так што ўсё можна разгледзець у дэталях. Гэта самыя розныя мадэлі савецкіх часоў – пераносныя, кішэнныя, лямпавыя, на батарэйках і сеткавыя. Акрамя Рыжскага завода можна ўбачыць тэхніку вытворчасці Бакінскага, Варонежскага радыёзаводаў, Грозненскага радыётэхнічнага завода, Ленінградскага прыборабудаўнічага завода, Кіеўскага завода “Радиоприбор” і іншых. “Самы старажытны экспанат, мабыць, радыёпрымач” Масквіч “1950-х гадоў. З рэдкіх прадстаўлены SPIDOLA першага выпуску (1962 года), а таксама” Інтэграл “, якім камплектаваліся вайсковыя перасоўныя клубы, гэта значыць у крамах такі купіць было нельга”, – дадаў Вячаслаў Лубчанок.
Выстава будзе працаваць да 17 лютага.
Кацярына Князева, БелТА
