2 красавіка, у Дзень сусветнага інфармавання пра праблему аўтызму, у Мінску адбылося адразу некалькі незвычайных, але ўзаемазвязаных акцый. Першай і асноўнай стала прэзентацыя інклюзіўнага дзіцячага мюзікла “Чыгунка”, створанага 11-гадовым хлопчыкам з аўтызмам. У межах другой па Мінску цягам дня курсаваў бясплатны трамвай, які ўяўляў з сябе перасоўную экспазіцыю, прысвечаную спектаклю.
Кампанія “Будзьма беларусамі!” разам з аўтарам “Чыгункі” Кастусём Жыбулем выправілася ў паездку ад Трактарнага завода да Серабранкі.
“Спачатку гэта была не п’еса, а казка, – распавядае 11-гадовы Кастусь. – У п’есе ўсё трошкі інакш, кот, напрыклад, нашмат мацней раздурэўся”.
Незвычайны сіні трамвай (колер, які стаў сімвалам барацьбы з аўтызмам) за дзень зрабіў ля шасці рэйсаў па горадзе — ад дыспетчарскай станцыі “Возера” да Серабранкі. Салон вагона ўяўляў з сябе арт-інсталяцыю, прысвечаную спектаклю “Чыгунка”, з фотаздымкамі дзяцей, якія ўзялі ўдзел у пастаноўцы і роставай лялькай ільва, які весяліў дзяцей і расказваў дарослым пра праблему аўтызму.
“Злавіць” такі трамвай было досыць цяжка, аднак арганізатары акцыі зрабілі стаўку на выпадковых пасажыраў, якіх вельмі здзіўляў не толькі сіні колер трамвая і сцяжкі ўздоўж вокнаў, аднак і цалкам бясплатны праезд.
“Рэакцыя пасажыраў, канечне, розная, – кажуць прадстаўнікі кампаніі velcom, якая запусціла незвычайны трамвай. – Вось былі жанчыны, якія ўжо як мінімум двойчы “лавілі” наш трамвай, былі людзі, якія пыталіся ці не вяселле тут едзе”.
Трамвай зрабіўся метафарай той самай чыгункі з п’есы Кастуся Жыбуля, якую двойчы за дзень прэзентаваў сямейны інклюзіўны тэатр “і”.
“Часам пра інклюзіўнасць у нас толькі разважаюць, – расказваюць арганізатары акцыі. – У выпадку тэатра “і” гэта тая самая інклюзіўнасць у дзеянні: у пастаноўцы ўдзельнічаюць дзесяць дзяцей з аўтызмам, а таксама звычайныя акторы. Гэта бадай самы маштабны дзіцячы інклюзіўны тэатральны праект ва Усходняй Еўропе”.
“Фотаздымкі актораў і дзяцей, якія працавалі над п’есай, развешаныя ў адвольным парадку, – тлумачаць арганізатары. – Калі вы гледзіце на фота, то ніколі не здагадаецеся, якія дзеці – звычайныя акцёры, а якія – дзеці з аўтызмам”.
“Вельмі правільная ідэя з гэтым трамваем, – дзеліцца кіроўца вагона. – Пра такое цяжка размаўляць, але размаўляць трэба”.
Па словах бацькоў Кастуся, “Чыгунка” – не адзіная ягоная п’еса. “Ёсць яшчэ адна, аднак яе ўвасобіць троху складаней. З іншага боку, чаму б і не паспрабаваць”.
Мікалай Левертаў
Фота: Зарына Кандрацьева
