Біяграфія

Нарадзіўся ў Мінску. Маці паходзіла са Случчыны, з вёскі Пагост, бацька — з-пад Магілёва, з вёскі Гаі.

З дзяцінства цікавіўся гісторыяй Беларусі і сусветнай гісторыяй, у прыватнасці вайсковай, захапляўся напалеонікай. Меў мастацкія таленты, маляваў, адліваў фігуркі з волава на гістарычную тэматыку.

Пазней афармляў карыкатуры і шаржы для газеты «Свабода», аднаго з галоўных беларускіх недзяржаўных выданняў у 1990-х гг., з юнацтва актыўна ўдзельнічаў у нацыянальна-дэмакратычным руху.

У 1995 г. скончыў Беларускую дзяржаўную політэхнічную акадэмію (зараз: БНТУ), факультэт робатаў і рабатызаваных сістэмаў па спецыяльнасці інжынер-рабататэхнік. Пасля завяршэння вучобы працаваў інжынерам па матэрыяльна-тэхнічным забеспячэнні, менеджарам на будоўлі, адначасова актыўна ўдзельнічаючы ў грамадска-палітычным жыцці краіны.

Грамадска-палітычная дзейнасць і погляды

Будучы студэнтам, у 1995 г. далучыўся да «Беларускага згуртаваньня вайскоўцаў», а неўзабаве — стаў адным з заснавальнікаў «Белага легіёну», які ўтварыўся з маладзейшай часткі «БЗВ» пасля яго распаду. Дзякуючы асабістым якасцям хутка здабыў аўтарытэт сярод яе сяброў, што зрабіла яго адным з лідараў арганізацыі.

Актыўна ўдзельнічаў у дзейнасці арганізацыі: займаўся вайскова-патрыятычным выхаваннем моладзі, рэкрутынгам новых чальцоў, арганізоўваў асветныя семінары і лекцыі, арганізоўваў дапамогу Інстытуту гісторыi НАН Беларусі пры правядзенні археалагічных раскопак; забеспячэннем парадку на мерапрыемствах апазіцыі (у тым ліку, падзеях Вясны-96, арганізацыяй і правядзеннем спартова-патрыятычных летнікаў, удзельнічаў у супрацьстаянні беларускаму аддзяленню РНЕ.

Асабіста адзначыўся падчас Марша Свабоды-1999, займаючыся арганізацыяй бяспекі ўдзельнікаў мерапрыемства. Быў затрыманы і моцна збіты супрацоўнікамі АМАП, атрымаў 15 сутак адміністрацыйнага арышту.

У 2000 г. быў першым адміністрацыйна асуджаным на штраф паводле артыкулу 167.10 КаАП Беларусі («Дзейнасць ад імя незарэгістраваных ці не перарэгістраваных палітычных партыяў, прафесійных саюзаў ці іншых грамадскіх аб’яднанняў»).

Ад пачатку 2000-х адышоў ад актыўнага удзелу ў грамадска-палітычнай дзейнасці і заняўся патрыятычнай асветнай працай.

З 2000 г. быў актыўным сябрам Міжнароднага грамадскага аб’яднання Згуртавання беларусаў свету «Бацькаўшчына», з 2008 г. — актыўным удзельнікам грамадскай культурніцкай кампаніі «Будзьма беларусамі!».

З 2012 г. з’яўляўся супрацоўнікам кніжнага выдавецтва «Беларускі кнігазбор» (пазней — ПУП «Кнігазбор»).

Меў сур’ёзныя веды па вайсковай гісторыі Беларусі і Вялікага Княства Літоўскага, бескаштоўна кансультаваў гісторыкаў і музейных экспертаў (у тым ліку з Нацыянальнага гістарычнага музея Беларусі) адносна выставаў і асобных прадметаў. За свае грошы набываў гістарычныя артэфакты і перадаваў іх у музеі. Меў перакананне, што падобныя рэліквіі маюць належаць усёй нацыі, выхоўваць і фармаваць яе.

У 2008 г. разам з іншымі былымі чальцамі «Белага легіёну» быў затрыманы па падазрэнні ў датычнасці да выбуху 4 ліпеня на Дзень незалежнасці і пасля некалькіх содняў на Акрэсціна адпушчаны.

Ад пачатку 2000-х гг. у існых рэаліях РБ з’яўляўся прыхільнікам ідэй арганічнай і паступовай нацыятворчай працы шляхам падтрымкі культурных і выхаваўчых ініцыятыў замест адкрытага супрацьстаяння з існай сістэмай.

Лічыў эвалюцыйны шлях найбольш эфектыўным для развіцця грамадства ў нацыянальна-дэмакратычным кірунку. Найвышэйшай каштоўнасцю і мэтай была рэалізацыя права беларускага народа на свабоднае развіццё і рэалізацыю ў сваёй уласнай нацыянальнай дзяржаве. Бачыў непасрэдную пагрозу развіцця беларускай нацыі і дзяржавы ў імперыялістычных дзеяннях Расіі і яе пятай калоны ўнутры Беларусі, што асабліва стала бачна пасля пачатку вайны на Данбасе ў 2014 г.

«Справа патрыётаў»

21 сакавіка 2017 г. быў брутальна затрыманы супрацоўнікамі КДБ па абвінавачанні ў крымінальнай справе паводле артыкулаў 293 ч. 3 і 287 КК РБ, якая адразу атрымала назву «Справы патрыётаў». Следствам Міраславу адводзілася роля аднога з лідараў «злачыннай групоўкі», і таму на яго аказваўся асаблівы ціск: ад маральнага (падкідванне зброі ў багажнік аўто больш чым за суткі пасля затрымання, недапушчэнне адваката) і фізічнага (моцнае збіццё пры затрыманні) да магчымага ўздзеяння псіхатропных рэчываў.

«Справа патрыётаў» успрымалася грамадствам як сфабрыкаваная ад пачатку і да канца, як спроба сілавікоў запалохаць і суцішыць сацыяльныя пратэсты. Прыёмы дзяржпрапаганды: афіцыйныя СМІ грэбавалі прэзумпцыяй невінаватасці, здзяйснялі відэамантаж кадраў акцый пратэсту ў 1990-х, падчас Плошчы 2006 і 2010 гадоў, з мітынгамі нацыстаў у 1940-х гг. У 2017 г. беларускія сілавікі ўпершыню спрабавалі сфабрыкаваць палітычную справу не на сацыяльнай ці эканамічнай, а на ваеннай аснове. Артыкул аб узброеных вайсковых фарміраваннях, які быў інкрымінаваны 16-ці асобам, у тым ліку Міраславу Лазоўскаму, упершыню прымяняўся ў судовай практыцы Беларусі. Улады спрабавалі зрабіць гэтую справу паказальным працэсам для застрашвання не толькі грамадства, але і сілавых структураў.