Беларус — гэта не проста званне па нараджэннi, альбо саманазва пэўнай часткi насельнiцтва. Гэтаксама як i рускi. Бо можна быць рускiм, але не быць расiянiнам, ды наадварот. Быць беларусам i не быць iм адначасова — цi магчымы такi варыянт? На жаль, цяпер сапраўднасць дыктуе нам адну акалiчнасць: беларусамi не нараджаюцца — беларусамi становяцца, i — кожны, вядома, сваiм шляхам. Штосьцi даходзiць да гэтага пранiкненнем беларускiм духам, згодна з выслоўем аднаго мастака: “Галоўнае не тое, каб я размаўляў па-беларуску, а каб думаў па-беларуску!” Але ўсё ж… Мова з’яўляецца тым падмуркам, на якiм пабудавана наша з вамi жыццё, наш народ i наша асоба. А таму быць разам з роднай мовай — наш з вамi абавязак…
21 лютага — Мiжнародны дзень роднай мовы. Не, не менавiта беларускай, а ўвогуле ўсiх моваў, якiмi цяпер карыстаюцца людзi. Бо забыццё сваiх каранёў шырока распаўсюдзiлася па ўсёй зямлi. Па прыклады далёка хадзiць не трэба: Нiдэрланды, Швейцарыя, Казахстан i г. д. Так, глабалiзацыя не стаiць на месцы! I магло так здарыцца, што, у прынцыпе, усе лакальныя адрозненнi былi б сцёртыя, а мы б апынулiся пад англiйскай культурай, напрыклад. Хтосьцi можа запярэчыць, маўляў, калi будзе агульная мова, дык жыць будзе лягчэй, бо ўсе будуць адзiн аднаго разумець; жыць у любой частцы планеты, дзе душа пажадае… Але давайце падумаем, як гэта будзе выглядаць! Цi цiкава вам было б шпацыраваць па садзе, у якiм растуць аднолькавыя ружы? Альбо наколькi захапляльны быў бы выбар “другой палавiнкi”, калi б усе былi аднолькавыя да шраму на твары?.. Думаецца, не вельмi. Нездарма ж iснуе такое мноства розных вiдаў жывёлiнаў, раслiн ды нават бактэрый. Бо ПРЫГАЖОСЦЬ — У АДРОЗНЕННI. І гэта закон прыроды, які нам нiяк нельга iгнараваць.
Не, не менавiта беларускай, а ўвогуле ўсiх моваў, якiмi цяпер карыстаюцца людзi. Бо забыццё сваiх каранёў шырока распаўсюдзiлася па ўсёй зямлi. Па прыклады далёка хадзiць не трэба: Нiдэрланды, Швейцарыя, Казахстан i г. д. Так, глабалiзацыя не стаiць на месцы! I магло так здарыцца, што, у прынцыпе, усе лакальныя адрозненнi былi б сцёртыя, а мы б апынулiся пад англiйскай культурай, напрыклад. Хтосьцi можа запярэчыць, маўляў, калi будзе агульная мова, дык жыць будзе лягчэй, бо ўсе будуць адзiн аднаго разумець; жыць у любой частцы планеты, дзе душа пажадае… Але давайце падумаем, як гэта будзе выглядаць! Цi цiкава вам было б шпацыраваць па садзе, у якiм растуць аднолькавыя ружы? Альбо наколькi захапляльны быў бы выбар “другой палавiнкi”, калi б усе былi аднолькавыя да шраму на твары?.. Думаецца, не вельмi. Нездарма ж iснуе такое мноства розных вiдаў жывёлiнаў, раслiн ды нават бактэрый. Бо ПРЫГАЖОСЦЬ — У АДРОЗНЕННI. І гэта закон прыроды, які нам нiяк нельга iгнараваць.
Дакладна, каб зберагчы ўсе асаблiвасцi кожнага народа зямлi, было прыдумана гэтае свята. Але чым дакладна кожны з нас можа паспрыяць роднай мове, хоць бы ў адзiны дзень года i тым самым прыемна прабавiць час? Адказ ужо ляжыць на паверхнi: РАЗМАЎЛЯЙМА ПА-БЕЛАРУСКУ! — а тут ужо цэлая прастора для iмправiзацыi… Тэкст цалкам.
