Алесь Тодараў на budzma.org разбіраецца з тым, чаму, здавалася б, нявіннае слова «потым» з’яўляецца насамрэч адным з самых страшных для чалавека.
Ці думалі вы калі-небудзь аб тым, якое слова самае страшнае? Ці адно з самых страшных? Пэўна, большасць беларусаў і беларусак нават не задумваючыся адкажуць — «вайна». І будуць мець рацыю, бо сапраўды, усё, што звязана з вайной, мы не прымаем на генетычным узроўні. Гэта нават бачна па рэакцыі на ўсе тыя жудасныя рэчы, якія адбываюцца цяпер у братняй нам Украіне.
Але насамрэч ёсць яшчэ адно страшнае слова, якое не нясе такога негатыву, як вайна. Аднак па сваёй разбуральнасці мае такі самы патэнцыял. І гэта слова «потым».
Чаму так? Бо насамрэч «потым» — гэта адкладзенае жыццё. Малако, якое забыла на стале нягеглая гаспадыня. Згадайце, колькі ўсяго важнага мы самі адклалі ў сваім жыцці:
— Я потым схаджу ў бальніцу.
— Я потым пагуляю з дзіцем.
— Я потым займуся сабой.
— Я потым прачытаю кнігі.
— Я потым...
Але фішка ў тым, што ў большасці выпадкаў гэтае «потым» не надыходзіць ніколі...
Падыдзіце да люстэрка прама зараз. Паглядзіце на сябе.
У вас зараз ёсць свае мары і свае жаданні. Калі вы іх адкладзеце на потым, то вам у перспектыве, праз год — два — пяць — дзесяць яны ўжо і не будуць патрэбныя.
Ваша мара папросту скісне, як тое малако на стале ў нягеглай гаспадыні. Ваша жаданне страціць яркасць фарбаў і хвалюючы водар. Яно ператворыцца ў нішто. І вам нічога не застанецца, як выліць скіслыя магчымасці ва ўнітаз...
Прама сёння замяніце слова «потым» на слова «цяпер». Падумайце, што вы можаце зрабіць ужо сёння. Дазвольце сабе выдаткаваць сілы і час на пачатак руху да свайго лепшага жыцця. Бо наш мозг не любіць бяздзеяння!
Калі не ставіць мэты і не ісці да іх, розум накіроўваецца не ў будучыню, а ў мінулае. Мы пачынаем хадзіць па крузе, думаючы аб сваіх памылках і няўдачах. Розум лайдачыць, бо няма задач, якія прымусілі б яго працаваць.
У выніку мы адчуваем пастаянную трывогу, апускаемся ў страхі. Такі стыль жыцця можа быць небяспечны для псіхікі, бо ён правакуе роспач і дэпрэсію.
Тры парады супраць гультайства:
Неабавязкова маштабную, высокаінтэлектуальную ці высакародную. Проста выберыце тое, што вам падабаецца, і акуніцеся ў гэта, робячы кожны дзень невялікія крокі.
Для здароўя важна рэгулярная разумовая нагрузка. Можна (а часам і карысна) паляжаць на канапе без справы, але варта чаргаваць такі адпачынак з перыядамі актыўнасці.
Прыкладайце намаганні там, дзе многае, калі не ўсё, залежыць выключна ад вас: адносіны з блізкімі, фізічная форма, здароўе, працоўныя моманты.
4 аргументы на карысць таго, што дзейнічаць трэба зараз!
Гэта самая папулярная прычына адкладання грандыёзных планаў. «Вось пачнецца адпачынак, і тады я пачну рабіць свой сайт», «вось крыху пацяплее і буду бегаць», «вось зараблю крыху грошай і стану падарожнічаць», — вам гэта знаёма?
Праўда жыцця ў тым, што ідэальныя ўмовы для пачатку не наступяць ніколі. Гэта проста добры псіхалагічны ход для апраўдання сваіх страхаў і нерашучасці.
Можна цэлую вечнасць ацэньваць рызыкі, аналізаваць, пытаць меркаванне экспертаў і ўзважваць усе «за» і «супраць». Але насамрэч прадказаць будучыню не ў стане ніхто. Бывае, што самыя вар’яцкія ідэі раптам «выстрэльваюць», а скрупулёзна пралічаныя бізнес-планы ідуць на дно.
Да таго часу, пакуль вы не паспрабуеце сваю ідэю на практыцы, ніхто ў свеце не зможа прадказаць яе лёс. І размова тут ідзе не толькі аб бізнесе або творчасці, гэта датычыцца літаральна ўсіх бакоў нашага жыцця.
Вось толькі ў рэальным жыцці прычынна-выніковыя сувязі настолькі складаныя, што вы ніколі не зможаце іх спрагназаваць у сваіх планах.
Часцяком нават маленькі ваш крок наперад можа ў корані змяніць ваша жыццё. Вы пачынаеце свой бізнес у адной сферы, і зусім нечакана аказваецца, што яго пабочны прадукт пачынае прыносіць вам асноўны даход.
Вы пішаце невялікую нататку для свайго блога, а яна раптам трапляе на вочы прадпрымальніку, які прапануе вам працу.
Няма нічога горшага за нявызначанасць. Няма нічога больш разбуральнага, чым незавершаныя рэчы.
Ваш унутраны чарвячок будзе вас тачыць не перастаючы: «А вось калі б ты ўсё ж такі падышоў да той дзяўчыны...», «а памятаеш, ты хацеў звольніцца з працы?», «а памятаеш свой так і не пачаты праект, глядзі-ка, а ў іх атрымалася!»
Гэта псуе настрой, выклікае стрэс і дэпрэсію.
Калі вы хаця б паспрабуеце выканаць запланаванае, то адразу адчуеце сябе лепш псіхалагічна, прычым незалежна ад выніку. Перш за ўсё вы атрымаеце ўпэўненасць у тым, што ваша жыццё ў вас пад кантролем, і вы робіце менавіта тое, што і хацелі зрабіць.
Поспехаў!
Алесь Тодараў, budzma.org
