Кандыдат гістарычных навук Мікола Волкаў заўсёды крытычна выказваўся аб рэалізуемым праекце аднаўлення гродзенскага Старога замка. Адмыслоўца патлумачыў на сваёй старонцы ў Facebook, як з-за памылковай гіпотэзы падчас рэканструкцыі помніка, там з’явілася камяніца.
Гісторык распавядае, што ў 1882 г. быў апубліваны інвентар Гарадзенскага замка 1653 г. – фактычна першая крыніца па гісторыі гэтага помніка.
Так выглядаў арыгінал дакумента
Каб зрабіць апісанне зразумелым, яго забяспечылі знакамі пунктуацыі. Тое, што коскі і кропкі там другасныя, зразумела любому гісторыку, які працаваў з інвентарамі. Дык вось, у адным месцы публікатары паставілі не ў тым месцы коску, літаральна пасунуўшы яе на пару словаў.
З заўвагамі гісторыка Волкава
Гэтая «дэталь з коскай» у 1938 г. стала асновай для Яраслава Вайцяхоўскага, каб дапусціць існаванне «нейкага будынка» побач з вежай над Нёманам. Там разам з коскай фактычна ў бок брамы «паехалі» шэраг памяшканняў. А ўжо ў канцы 1980-х гэтую памылковую гіпотэзу развіў Уладзімір Бачкоў, прыдумаўшы т. зв. «камяніцу». У гэтым яму, канечне, дапамагла гравюра Тамаша Макоўскага 1600 г., якую ён не здолеў крытычна ацаніць. А калі «прыгожая» ідэя трапляе ў галовы людзей, то яе адтуль складана выбіць нейкай лагічнай аргументацыяй. Яшчэ цяжэй, калі ідэя становіцца карцінкай.
Гравюра Макоўскага
Па факце цяпер мы маем на дзядзінцы Старога замка цалкам прыдуманы будынак, а ўсё пачыналася з коскі. Гэты момант добра тлумачыць, нашто ўвогуле патрэбныя гэтыя гісторыкі з іх уедлівым кавыраннем у крыніцах.
Мы ўжо паказвалі, як зараз выглядае Стары замак у Гродне. Калі яшчэ не бачылі – глядзіце па спасылцы.
Як выглядае гродзенскі Стары замак пасля першага этапа рэстаўрацыі
