Паэтэса Вера Буланда 8 ліпеня 2016 года сустрэлася з выхаванцамі СШ №24 і №130 г. Мінска.
Узяўшы загадку,
Кіну ў раллю,
Няхай, як зярнятка,
Грэе зямлю.
Сніць цёплыя сны
І чакае вясны.
Узыдзе зярнятка,
Адгадаем загадку.
(В.Вітка)
Цудоўны наш казачнік сцвярджаў, што дзіцячы фальклор – гэта і мастацтва, і літаратура, і самая дасканалая педагогіка. Таму ў летні безурочны час, час сапраўднага дзіцячага адпачынку спадарыня Буланда нагадала дзецям казку Васіля Віткі “Вавёрчына гора”, загадала “загадкі ад таткі” (В. Віткі):
Сонцаў брат
У гародзе летам
Цвіце жоўтым цветам,
Вышэй за ўсіх ён цягне рад,
Бо сонцу ён – малодшы брат!
(Сланечнік)
Што за дрэва?
Не бывае яно голым
І лістамі не варушыць,
На галінах шмат іголак,
Але ўсе яны без вушак.
(Елка)
Спадарыня Буланда загадала і свае загадкі, папрасіўшы адгадаць у іх рыфму:
Радасны звярок
Любімы ўсімі радасны звярок,
На вушках кутасы, як тыя пёркі,
З ялінкі на ялінку – скок ды скок…
Ці здагадаліся, што гэта ж ёсць…
(Вавёрка)
Хто любіць мёд?
Разбяжыцца – не дагоніш,
Часта тупае ледзь-ледзь,
Як стары, над мёдам стогне…
А хто любіць мёд?
(Мядзведзь)
Дзеці таксама пазнаёміліся з дакучлівымі байкамі тыпу “Ішоў Бай па сцяне…” і за актыўны ўдзел ад кампаніі “Будзьма беларусамі” атрымалі ў падарунак паштоўкі з выявамі і назвамі кветак, адзення, месяцаў і інш. – па-беларуску!
