Прапануем рушыць у вандроўку на Лунінеччыну. Падарожнікаў, што завітаюць сюды, чакае шмат цікавага. Каб нічога не прапусціць, сабралі для вас сем найбольш цікавых для турыстаў аб’ектаў Лунінецкага раёна. Калі раптам паехаць у вандроўку па Беларусі зараз магчымасці няма, пачытаць тэкст зусім не будзе лішнім. Гэта добрая магчымасць яшчэ раз падзівіцца багаццям роднай краіны.
1. Лунін, Свята-Барысаглебская царква
У паўночнай часцы вёскі Лунін Геранім Друцкі-Любецкі ў 1824 годзе пабудаваў драўляную царкву. Гэты будынак у Луніне можна пабачыць і сёння. Праваслаўная царква Св. Барыса і Глеба да 1990-х гадоў была моцна разбурана і істотна перабудавана. Барысаглебская царква ўнесена ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі як помнік народнага дойлідства з рысамі класіцызму.
Фота: planetabelarus.by
2. Палескі, рэшткі маёнтку Друцкіх-Любецкіх
Далей прапануем рушыць у пасёлак Палескі, які да 1964 года называўся Хрысцінава. Напрыканцы XVIІ стагоддзя фальварак Хрысцінава перайшоў ва ўласнасць Друцкіх-Любецкіх. У гады Першай сусветнай вайны сядзіба Друцкіх-Любецкіх у Луніне была амаль цалкам зруйнавана. Пасля вайны апошні ўладальнік Хрысцінава Францішак Друцкі-Любецкі перанес у Хрысцінава сваю галоўную рэзідэнцыю ды збудаваў пад патрэбы сям’і невялікую драўляную сядзібу, якая да нашых дзён, на жаль, не захавалася.
Фота: budzma.org
Адзіны будынак ацалелы з усяго сядзібнага комплексу Друцкіх-Любецкіх у Хрысцінава — гэта, як сведчыць шыльда на ім, будынак былой лазні, узведзены ці то ў 1880-х гадах, ці ў 1905-х. Па іншых звестках — гэта будынак колішняй вінакурні Друцкіх-Любецкіх. Так ці інакш, калі вам будзе па дарозе, будынак цікавы і варты таго, каб яго пабачыць, ён таксама ўнесены ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі.
Фота: budzma.org
3. Язвінкі, Спаса-Праабражэнская царква
Першы храм у Язвінках фундавалі Ян Шчыт-Неміровіч і ягоная жонка Людвіга ў 1759 годзе, царква гэтая была грэка-каталіцкай. Пасля скасавання уніі ў 1839 годзе ды Студзеньскага паўстання расійскія ўлады аддалі царкву праваслаўным вернікам. Вядома, што першую язвінскую царкву разабралі ў 1909 годзе «з-за старасці». А ўжо праз год, у 1910 годзе, на ахвяраванні парафіянаў была пабудавана новая царква па праекце мінскага архітэктара Віктара Струева. Цікавы факт, што іканастас для храма набывалі ў Кіева-Пячэрскай Лаўры. Набажэнствы ў Спаса-Праабражэнскай царкве праводзяцца і сёння. Царква ўнесена ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі як помнік народнага дойлідства
Фота: fotobel.by
4. Кажан-Гарадок, Сімяонаўская царква, Свята-Мікалаеўская царква
У Кажан-Гарадку ёсць некалькі цікавых помнікаў, спынімся тут на двух цікавых цэрквах. Першая з іх Сімяонаўская царква — капліцца, пабудаваная на пачатку ХІХ стагоддзя на Кажан-Гарадоцкіх могілках мясцовымі майстрамі з дрэва.
Фота: budzma.org
Гэтая царква — помнік народна-этнаграфічнага дойлідства. Разьбяны навес над алтаром, ківорый, быў выкананы Іосіфам Астапчыкам у 1818 годзе. У храме да нядаўняга часу захоўваліся абразы пінскіх майстроў XVIII стагоддзя, якія былі перавезены ў Нацыянальны мастацкі музей.
Фота: budzma.org
Фота: budzma.org
Другі помнік, на які варта звярнуць увагу ў Кажан-Гарадку — колішняя ўніяцкая царква, узвядзенне якой фундаваў тагачасны гаспадар мястэчка Ян Шчыт у 1818 годзе. Пасля скасавання ўніі расійскімі ўладамі царква была перададзена праваслаўным. У 1867 годзе царкву перабудавалі, у такім выглядзе яе можна пабачыць і сёння. Свята-Мікалаеўская царква ўнесена ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі як помнік усходнепалескай школы дойлідства. Падобных цэркваў захавалася ў Беларусі толькі тры, у найбольш аўтэнтычным выглядзе менавіта тут, у Кажан-Гарадку, таму яе абавязкова варта наведаць.
Фота: budzma.org
Фота: budzma.org
Звонку царква вельмі сціплая, не мае асаблівых дэкаратыўных элементаў. Але ўнутры, у адрозненне ад іншых падобных храмаў, багата аздоблена. Сёння там варта звярнуць увагу на іканастас і шэраг абразоў, створаных у XVIII—ХІХ стагоддзях мясцовымі майстрамі.
Фота: budzma.org
5. Сінкевічы, Свята-Юр’еўская царква
Далей прапануем рушыць у вёску Сінкевічы, дзе пабачым унікальны помнік народнага драўлянага культавага дойлідства рэспубліканскага значэння — Свята-Юр’еўскую царкву. Храм разам са званіцай-брамай быў узведзены на мясцовых могілках ў XVIII стагоддзі першапачаткова як уніяцкі, а ў 1830 перабудаваны пад праваслаўную царкву. У такім выглядзе будынак мы можам пабачыць і сёння. У царкве захоўваюцца іконы XVIII—ХІХ стагоддзяў: «Дабравешчанне», «Нараджэнне Хрыста», «Маці Божая з дзіцём», «Святыя Касма, Аляксей і Дзям’ян».
Фота: planetabelarus.by
6. Гранітны кар’ер Мікашэвічы
Далей прапануем рушыць па прыгожыя фотаздымкі да гранітнага кар’ера, што размяшчаецца побач з горадам Мікашэвічы Лунінецкага раёна Брэсцкай вобласці. Вядома, што з 70-х гадоў ХХ стагоддзя пад Мікашэвічамі здабываюць граніт. Першы выбух тут адбыўся ў 1973 годзе. За амаль пяцьдяесят гадоў глыбіня гранітнага кар’ера, падобнага з вышыні да вялізнага амфітэатру, дасягнула ста трыццаці пяці метраў. Ягоная плошча таксама паступова павялічваецца, зараз ён мае амаль две тысячы метраў шырыні і каля трох тысяч метраў даўжыні. Вытворчае прадпрыемства «Граніт» з’яўляецца буйнейшым у Еўропе распрацоўшчыкам нярудных будаўнічых матэрыялаў. Апроч таго, цягам апошніх гадоў кар’ер стаўся папулярнай дэкарацыяй для шматлікіх кінастужак ды фотасесій.
Фота: planetabelarus.by
7. Вялікія Чучавічы, Свята-Пакроўская царква
На сродкі Пятра Вітгенштэйна ў 1851 годзе ў Чучавічах была ўзведзена драўляная ўніяцкая царква з пяццю купаламі, у 1908 годзе да яе была дабудаваная званіца з шатровым дахам. Свята-Пакроўскую царкву ў Вялікіх Чучавічах можна пабачыць і сёння, але ўжо як праваслаўную. Храм унесены ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей Беларусі як помнік драўлянага дойлідства, аб’ект гісторыка-культурнай спадчыны рэгіянальнага значэння.
Фота: planetabelarus.by
У царкве можна пабачыць разны пазалочаны іканастас з арыгінальнымі абразамі XVIII–XIX стагоддзяў «Маці Божая Адзігітрыя», «Пакроў Маці Божай», фератрон, характэрны для рыма- і грэка-каталіцкіх храмаў «Георгі Перамоганосец» і «Пакроў Маці Божай». Яшчэ варта звярнуць увагу на драўляную скульптуру ХІХ стагоддзя «Укрыжаванне».
ПЖ, budzma.org
