Гэты тыдзень – заключны тыдзень Алімпійскіх Гульняў у Рыа. Павінна сказаць, што поспехі брытанскіх атлетаў вельмі паказальныя. Афіцыйна мы знаходзімся на 2 месцы з 22 залатымі медалямі і 54 медалямі агулам. 20 гадоў таму на Алімпійскіх Гульнях у Атланце мы выйгралі ўсяго адзін залаты медаль і занялі 36 месца ў агульным заліку. Але з тых часоў нашыя атлеты пастаянна паляпшалі свае вынікі.
На гэтай Алімпіядзе шмат увагі атрымаў допінг і забарона на ўдзел некаторых спартсменаў. Гэта, вядома, выклікае цэлыя дэбаты на тэму стымулятараў і ці варта іх і далей забараняць. Адным з аргумэнтаў у падтрымку забароны з’яўляецца паняцце сумленнасці: чаму спартыўныя спаборніцтвы павінны судзіцца па тым, у якога атлета або каманды лепшы фармацэўт? Прыхільнікі адмены забароны сцвярджаюць, што амаль любое сур’ёзнае спаборніцтва ў свеце вызначаецца, як мінімум часткова, тым, якія ва ўдзельнікаў рэсурсы, іх доступам да лепшых сістэмаў трэніроўкі, лепшага харчавання, лепшых тэхналогіяў і лепшай падтрымкi, якую ім аказваюць.
На іх думку, спорт ужо з’яўляецца спаборніцтвам рэсурсаў.
Але як гэта суадносіцца са спартовым духам, які прадугледжвае паняцце этыкі, гульні па правілах і сумленнасці? Але гэтае пытанне я пакіну для разважання вам. Будзе справядліва сказаць, што Вялікабрытанія выняла шмат карысці і з фінансавання, і з перадавых тэхналогіяў, напрыклад, у веласпорце. Але фокус на фінансавых рэсурсах і тэхналагічных дасягненнях не павінен адцягваць нас ад таго, што ў выніку робіць чэмпіёна чэмпіёнам: гэта павінен быць спартсмен, які гатовы ісці на велізарныя асабістыя ахвяры, каб паказваць свае максімальныя вынікі, прысвячаць знясільваючым трэніроўкам мноства гадзін дзень за днём, тыдзень за тыднем, месяц за месяцам.
Хацела б скончыць віншаваннем не толькі нашых цудоўных атлетаў, але і беларускай нацыянальнай каманды, якая вернецца дадому з 6 медалямі, як мiнiмум. I яны таксама пайшлі на велізарныя ахвяры дзеля таго, каб патрапіць у Рыа, таму заваююць яны медалі ці не, усё роўна, галоўнае, што яны прадставілі сваю краіну з гонарам і далі свайму народу падставу для гонару. Вялікі дзякуй.
Фіёна Гіб
