Вы бачылі, як нараджаюцца паэты? Гэта надзвычай прыгожая з’ява. Зусім нядаўна яе можна было назіраць у Дзяржаўным літаратурным музеі Янкі Купалы: пачатак халоднага лістапада сваімі цёплымі вершамі сагрэла новая зорачка – маладая паэтка Ніна Лістота. Пад пільным позіркам песняра, які, здавалася, даваў сваё творчае дабраславенне аўтарцы, адбылася першая публічная сустрэча Ніны Лістоты з чытачамі.
Сюды, у Купалаў дом, яшчэ пры жыцці паэта прыходзіла мноства беларускіх паэтаў, каб “нарадзіцца” для сваіх чытачоў: Пятро Глебка, Пятрусь Броўка, Эдзі Агняцвет, Андрэй Александровіч, таму дэбют Ніны – працяг ужо сталай традыцыі.
– У жыцці ў нас ёсць шмат роляў: дачкі, каханай, калегі, сяброўкі. І ў гэтых ролях мы больш-менш упэўненыя. Але ёсць і такія ролі, якія знаходзяцца пад сумневам. Напрыклад, малюеш ты карціны – але ці з’яўляешся мастаком? Пішаш песні – але ці спявак ты? Тое ж і з паэзіяй. Шмат хто піша вершы, але ж, пэўна, не ўсіх можна лічыць паэтамі. Ацаніць сябе самому не тое што складана – гэта немагчыма, – прызнаецца Ніна.
Відаць, праз сціпласць нараджэнне паэткі для публікі адбылося ўжо тады, калі яе вершы былі пакладзены на музыку і на вечарыне гэтыя песні выдатна выканала бард з Барысава Марыя Гаўрыленка. Апроч таго некаторыя творы Ніны перакладзены на польскую мову, таксама цыкл вершаў аўтаркі перакладзены на ўкраінскую мову Пятром Сялецкім і апублікаваны ва ўкраінскім літаратурным часопісе “Киів”.
Вершы Ніны Лістоты – надзвычай музычныя, часам драматычныя, часам гарэзлівыя, нечаканыя. У іх змяшчаецца цэлая палітра пытанняў – што важна, а што неістотна, чым ёсць каханне і любоў, што будзе з радзімай і чалавекам…
– Аднойчы я зразумела, што такое хадзіць па вадзе, – гаворыць паэтка. – Часам у цябе з’яўляецца ідэя, але следам за гэтым прыходзяць сумненні, і ты пачынаеш думаць: “А навошта я гэта буду рабіць? А можа, не атрымаецца? А каму яно патрэбна?..” Таму хадзіць па вадзе – гэта проста пераадолець уласныя сумненні.
Дзіяна Серадзюк.
Фота Сяргея Нікановіча.
