У Гомелі адбыўся галоўны металічны канцэрт сезону. “Gods Tower” прэзентавалі на радзіме “Steel Says Last” – альбом, які зрабіўся легендарным яшчэ да з’яўлення. Перад яго выхадам гурт узяў няхілую паўзу ў сваёй дзейнасці – ні многа ні мала дзесяць гадоў, але канцэрт, што адгрымеў, сведчыць: гэтыя гады пайшлі на карысць і музыкам, і музыцы.

Дзмітры Аўчыннікаў

Юры Сіўцоў

Сталь кіпела ўжо ад пачатку. Поўная зала скандавала назву любімага гурта, і гурт не прымусіў чакаць доўга. З першых акордаў аднайменнай “Steel Says Last” у зале ўсталявалася атмасфера вялікага катла з металічным кіпнем. Музыкі выдавалі баевікі першага блоку (“Earth Wind Fire & Blood”, “Living Mirror”, “An Eye For An Eye”), і людзі хвалямі гайдаліся ў такт ім.

Антракт перад другой дзеяй быў зусім кароткім, і гукі “Seven Rains Of Fire” перарвалі яго нечакана для многіх. Але яны неслі навіну выключна добрую – наперадзе яшчэ сем патронаў з абоймы “Gods Tower”. Адзін з іх (“Abandon All Hope”) ледзь-ледзь не стрэліў ухаластую, але быў віртуозна выратаваны Змітром Лазарэнкам, вучнем Аляксандра Уракава, які цяпер грае ў гурце на гітары.

“Мы ўжо палілі, але нам не спадабалася”, – голас Lesley Knife заклікаў усіх заставацца ў зале, бо другі антракт быў адменены па ходзе дзеі. І застацца было дзеля чаго. Традыцыйныя харавыя спевы “Rising Arrows” перайшлі ў баявік “Blood” і былі дабітыя не менш вядомым “Evil”. Пасля гэтага пяцёрка знікла, каб выйсці на паклон праз пару хвілін пад гукі “The Eerie”. Уладзіслаў Сальцэвіч, Зміцер Аўчыннікаў і Юры Сіўцоў разам з ужо згаданымі героямі вечара выйшлі, каб адкланяцца ды сыграць яшчэ пару песняў звыш планаванага.

Gods Tower

Публіка змыла з горла налёт металічнай пары традыцыйна халоднымі напоямі. І быў біс. І сарваў біс авацыю. І сказалі людзі: гэта было крута. Бо гэта і сапраўды было. Вежы не старэюць – яны робяцца больш акрэсленымі ў часе і сваёй значнасці. Гомель. 14 кастрычніка. Gods Tower. Steel Says Last.

Алесь Плотка, фота – Аляксандр Іваноўскі (www.rock-center.org)

Тэгі: Гомель