Май. 1065 год.
Гэта ўсё пісьменнік
Уладзімір Арлоў са сваімі “Таямніцамі полацкай гісторыі”
вінаваты. У мяне ўсё пытаюць, чаму я без дай прычыны на Ноўгарад і Пскоў у 65-м пайшоў — яны ж нам, маўляў, саюзнікамі былі. Заяўляю уголас і публічна: “Прычына усё ж была, і імя ёй — Уладзімір Арлоў”.
Панадзіўся адзін чалавек да мяне ў сон цягацца і патрабаваць: “Схадзі ды схадзі, спадару князь, на наўгародцаў. І потым на пскоўцаў яшчэ!”
Я яму кажу: “Шаноўны, я не ведаю хто вы такі, і чаму вы заклікаеце...
