Імправізацыя на 2-е дзеі
Дж. Бакачча
Да артыстаў прыходзіць Аўтар. І проста на вачах у гледачоў нараджаецца спектакль, насычаны песнямі, танцамі і жартамі. На карнавальнай гарадской плошчы карагодзіць персанажаў Каханне — у кожнага сваё, непаўторнае і непараўнальнае. Над пытаннем, якім яно можа быць, і як павінен паводзіць сябе чалавек, каб заслужыць сапраўднае пачуццё, прапануецца паразважаць гледачам. А заадно і добра адпачыць, цешачыся жыццясцвярджальным гумарам знакамітага фларэнтыйца эпохі Адраджэння.
Лётаюць у нябёсах юная Беатрычэ і паэт Джавані, хаваюцца ад старонняга вока грэшныя Нінетта і Ларэнца, выпівае з гора раўнівец Гвіда. Кожны шукае ў жыцці асалоду. Аўтар не адмаўляе ў гэтай асалодзе нават Манаху-інквізітару і юрлівай Суседцы. А гледачы лішні раз пераконваюцца, што чалавечыя ўяўленні пра шчасце за сем з паловаю стагоддзяў практычна не змяніліся.
