Змаганне, змаганне, беларушчына і яшчэ раз змаганне. Нехта кажа пра мову, а нехта — пра ІТ краіну. А хтосьці проста хоча легалайзу і кіслотна глядзець на мясцовыя цудоўныя лясы краіны. Але калі шчыра, то якой вы яе бачыце — тую самую мройную, фантастычную Беларусь будучыні? За што змаганне, сябры?
Адсутнасць хаця б агульнага грунту бачання прывяла да таго, што паколькі кожны бачыць гэтую Беларусь абсалютна па-свойму, у нас няма магчымасці аб’яднацца адным фронтам дзеля агульнай мары. Як у той байцы вядомай — кожны ў свой бок, а воз і цяпер там. Дык, можа, надышоў час для сяброўскага, агульнага шэрынгу свайго бачання? Так і дыскус нейкі з’явіцца, а там… агульная ідэя і стратэгія? Я ведаю, што вы скажаце: дык пастаянна ж нейкія сталы круглыя, нейкія тыпу крутыя людзі там балакаюць разумныя рэчы і выдаюць за правільныя, усеагульныя мары. Але ж неяк гэта не працуе ад слова “зусім”. У пытанні будучай краіны сваё слова мае кожны, таму заклікаю: пасля прачытання гэтага артыкула пад хэштэгам #будзьмамройнымі распавядзіце пра ўласную Беларусь мары.
Я асабіста паклаў на беларускую журналістыку і грамадска-палітычную дзейнасць ужо 7 гадоў — маленькі крок для жыцця, але неслабы для маіх 22. Але ж мадэлі той самай смачнай, ідэальнай Беларусі я чуў з самага дзяцінства — фартуна нарадзіцца ў колах нацыеарыентаваных людзей. Многія гады я правёў ва ўсмоктванні і фармаванні сваёй, асабістай Беларусі мары. Трэба ж надаваць сэнсы сваім бессэнсоўным дзеянням!
Погляды з часам змяняюцца, эвалюцыянуюць, таму казаць пра канчатковасць мараў будзе неразумна, як і выдаваць мой погляд за панацэю. Мы ўсе людзі са сваімі меркаваннямі, таму няма тут галоўнай і ідэальнай формулы. Але пры гэтым менавіта агучванне і абмеркаванне ідэй прыводзіць да кампрамісу і рэалістычнага бачання сітуацыі і вектара развіцця. Свет змяняюць ідэалісты, дык давайце разам хоць на імгненне імі станем! Дык якой можна ўявіць тую самую Беларусь, з якой не хочацца з’язджаць? Паехалі!
Пачнём з таго, што для мяне Беларусь мары — краіна ідэй. Месца, дзе ідэйны чалавек заўсёды знойдзе аднадумцаў і будзе мець магчымасць гэта рэалізаваць, бо ў гэтай самай рэспубліцы Мроя будзе выдатная сістэма падтрымкі стартапаў і цікавых праектаў. Тое самае тычыцца і малога бізнесу — не будзе жорсткіх законаў і перашкод адчыніць маленькую ўтульную кавярню са сваімі цікавымі канцэпцыямі і напоямі.
Адукацыя будзе мець не фармальную, а ідэйную і канцэптуальную місію — прасторы для САПРАЎДНЫХ даследаванняў і пошукаў новых поглядаў і падыходаў, а не абавязалаўка дзеля паперкі і завучванне старых тэксцікаў, каб паставіць галачку ў справаздачы.
У маёй Беларусі мары будуць паважаць аўтарскае права і мясцовых творцаў, што нарэшце дасць магчымасць жыць творчасцю вялікай колькасці людзей. Не будзе жорсткай цэнзуры і перашкод для асабістай рэкламы і прасоўвання. Ды і нават у пераходах перастануць ганяць музыкаў, бо вельмі частка менавіта адтуль паўстаюць сапраўдныя зоркі.
Гэтая Беларусь мае павагу да сябе, сваёй гісторыі, але пры гэтым любіць сяброў і не спрабуе вынішчыць нацыянальныя і іншыя меншасці, што жывуць у гэтай краіне.
Прыўкрасная Беларусь будучыні мае здаровую эканоміку, адэкватную дэмакратыю і створаная для таго, каб людзі жылі, мелі свае мары і маглі ствараць, радавацца жыццю, а не выжываць і паразітаваць на тым, што засталося.
Мая Беларусь будзе думаць аб сваёй будучыні, не цурацца найлепшага, што дае прагрэс, але і не перастане трымацца найлепшых сваіх традыцый альбо створыць новыя.
У гэтай Беларусі гарады — не проста прасторы для сну, а маленькія камуны, якія ўражваюць разнастайнасцю і ўтульнасцю, асабліва падчас святаў. Чалавечнасць і ідэйнасць, а не фармалізм і дэкарацыі па раскладзе.
Беларусь будучыні жыве і стракаціць колерам, захоўвае спадчыну і мае добры густ. Яна існуе для людзей і ствараецца тымі, хто тут жыве і хоча зрабіць свой унёсак у паляпшэнне гэтага агульнага дому.
Беларусь — гэта не толькі Мінск, але і рэгіёны, дзе ў кожнага мястэчка будзе свая непаўторнасць, у якой захочацца застацца даўжэй ці ўвогуле без перашкодаў для жыцця там пасяліцца.
У гэтай Беларусі будучыні будзе жыць каханне, паэзія і хараство замест шэрасці, падманаў і нянавісці.
І ўрэшце, Беларусь будучыні будзе радая ўсім добразычліўцам, але і бязлітасная да ворагаў.
Вядома, гэтая мадэль — усяго толькі вяршыня айсберга таго, што можна было б апісаць і ўявіць у будучай Беларусі, каб яна стала сапраўды найлепшай краінай для жыцця. Насамрэч нават аб’ектыўна ў краіне ёсць патэнцыял, але пакуль што яго паспяхова не заўважаюць і амаль нічога не робяць. Няма еднасці, адзінай высокай мэты, усё коўзаецца недзе ўнізе, ціха, слабенька і брудна. Дык давайце больш ідэй і мараў, панове! Можа, менавіта тады, калі мы пачнём верыць, бачыць, яднацца і ствараць нешта сапраўды класнае, калі-небудзь і настане тая Беларусь, якую мы ўсе разам у той ці іншай ступені захочам пабачыць!
А якая прыўкрасная будучая Беларусь для вас? Давайце дзяліцца поглядамі, ідэямі і абмяркоўваць!
Багдан Сакалоў
