У ролях: Пол Рад, Майкл Дуглас, Эванджэлін Лілі, Коры Стол, Майкл Пенья.
Прэм’ера ў Мiнску: 16 ліпеня 2015
І на па-беларуску назва гучыць так сабе, а па-украінску і зусім штось дзіўнае атрымалася. Гэткай жа недарэчнай на першы погляд выглядае спроба зрабіць супергероя, якога без напружання і разгледзець цяжка. Але Marvel пашыраюць свой кінасусвет, пакуль супергеройскія стужкі карыстаюцца попытам у гледачоў, а ў коміксах і не такія цуды сустракаліся.
Сцэнар фільма атрымаўся даволі вольным пераказам арыгіналу, калі верыць знаўцам кніжак з малюнкамі. Доктар Хэнк Пім (Майкл Дуглас) вынайшаў касцюм, які дазваляе чалавеку памяншацца да памераў насякомага і надзяляе яго незвычайнай сілай. Былы вучань (Коры Стол) збіраецца стварыць цэлае войска з дапамогай гэтай тэхналогіі. І доктар выбірае сабе пераемніка, Скота Лэнга (Пол Рад), злодзея, які пайшоў на “справу” праз праблемы ў асабістым жыцці.
Коміксы ніколі асабліва папулярнымі ў нас не былі, але апошнім часам пачынаюць знаходзіць сваю аўдыторыю і ў нашай краіне. У тым, што першакрыніцаў мы не ведаем, адначасова ёсць і станоўчы, і адмоўны момант. З аднаго боку, фільм успрымаецца самастойным творам і ў зале не чутна сцішанага: “Ну было ж зусім не так!”. З іншага боку, істотныя дробязі, т.зв. “пасхалкі”, якія надаюць адметнасці і выразнасці стужцы, звычайны глядач не ўспрымае.
Гэта прыемны, але неабавязковы бонус. Marvel спадзяецца дагадзіць усім запар і таму пачынаючы з першага “Жалезнага чалавека” стварае ўніверсальную схему экранізацый. Ужо не аднойчы яна паказвала сваю эфектыўнасць — згодна з ёю зняты і “Чалавек-мураш”.
Разгортваецца сюжэт стандартна. Такія гісторыі пра станаўленне героя (ды хоць бы і з прыстаўкаю “супер-“) мы бачылі ўжо не аднойчы, і не толькі ў Marvel. Рамантычная лінія выглядае крыху прыцягнутай за вушы. Як і непазбежныя рэверансы іншым фільмам студыі.
Так што нечаканых сюжэтных паваротаў знойдзена не было, а вось гумар стаўся выратавальным кругам стужкі. Парадаксальны, крыху хуліганскі і эксцэнтрычны. У першую чаргу за гэта трэба падзякаваць рэжысёру Эдгару Райту (“Зомбі па імені Шон”, “Грайндхаус”, “Армагедзец”). Ён працаваў над сцэнаром і пастаноўкай фільма, але, як гэта часта бывае з творчымі людзьмі са сваім бачаннем, працу над фільмам яму давялося пакінуць праз “творчыя рознагалоссі”. На яго месца ўзялі Пэйтана Рыда (“Развод па-амерыканску”, “Заўсёды кажы “так”), не адметнага, але прафесійнага рэжысёра. Якраз таго, хто па гатовым рэцэпце ўпісаў чарговы раздзел у супергеройскую сагу Marvel.
Галоўны козыр фільма – магчымасць паказваць свет з пункту гледжання маленькай істоты. Памятаеце, як цікава было назіраць за падарожжам Карыка і Валі? Як захаплялі нас прыгоды ў фільме “Дарагая, я паменшыў дзяцей”? Таму напэўна “Чалавек-мураш” атрымаўся сямейнай стужкай. З гіганцкімі прадметамі, сапраўднымі мурашкамі (намаляванымі, зразумела), эпічнай бойкай у дзіцячым цягніку і цэлай кучай жартаў.
Нацэленасць на гумар бачная і ў выбары акцёра на галоўную ролю. Пол Рад вядомы ў першую чаргу як герой рамантычных камедый: “Я ніколі не буду тваёй”, “Нявеста с таго свету”, “Каханне па-даросламу”. Самаму Полу абаяльнасці хоць адбаўляй, але Чалавек-мураш застаўся без выразнага характару ці нейкіх адметных рысаў. Проста прыемны мужчына, на месцы якога мог апынуцца любы. Прайшоў бы тыя ж трэніроўкі, навучыўся карыстацца касцюмам – і розніцы ніхто б не заўважыў.
Зусім іншая справа – доктар Хэнк Пім у выкананні Майкла Дугласа. Кожнае з’яўленне на экране паказвае, што порах у парахаўніцах пажылога акцёра сырэць і не думаў. Раз-пораз ён перацягвае ўсю ўвагу на сябе.
Годна, але не адметна выглядаюць і іншыя акцёры. Злодзей у Коры Стола атрымаўся даволі стандартны. Сярод Локі, Альтрона і іншых ён губляецца, і пахваліцца, акрамя лысіны, яму няма чым. Прыгажуні Эванджэлін Лілі (эльфійка з яе была выдатная) зрабілі недарэчную прычоску, і гэта таксама адзінае, што запамінаецца.
Але ўсё напісанае вышэй – гэта, напэўна, прыдзіркі чалавека, які патрабуе ад экранізацыі коміксу зашмат. Нешта ўзроўню “Захавальнікаў” Зака Снайдэра ці ноланаўскай трылогіі пра Бэтмэна. Між тым як Кэвін Файгі, прэзідэнт Marvel Studious, адрытым тэкстам папярэдзіў: “І калі трэйлеры нясуць адчуванне блізкай бяды – гэта трэйлеры, у фільмах такога няма і не будзе. Гумар зашыты ў ДНК гэтых фільмаў, і планаў па змене гэтага няма”.
У выніку маем цікавы і відовішчны атракцыён для ўсёй сям’і. Вы прыгадаеце класіку свайго дзяцінства. А дзеці паглядзяць фільм, які, магчыма, стане класікай для іх. Дарэчы, не забывайце пра дадатковыя сцэны пасля тытраў. Іх тут ажно дзве, і абедзве даволі цікавыя.
