На думку кандыдата гістарычных навук Віктара Якубава, беларусы мусяць зразумець каштоўнасць сваёй нацыі самі для сябе, адчуць самадастатковасць.
Гісторык Віктар Якубаў. Фота: Радыё Рацыя
Пра гэта гісторык сказаў у інтэрв’ю «Радыё Рацыя» пасля сваёй лекцыі ў Варшаве, прысвечанай у тым ліку пытанням каланіялізму ў нашым рэгіёне.
Адказваючы на пытанне пра вяртанне годнасці і гонару беларусаў, Віктар Якубаў падкрэслівае, што «казаць лепшыя мы ці не лепшыя — гэта вельмі ацэначныя катэгорыі, у нас свой лёс, у суседзяў свой лёс».
«Скажам так, мы нічым не горш, а ў шматлікіх выпадках і лепш за іншыя народы — прынамсі для нас саміх хаця б так павінна быць. Калі для нас гэта так, то, значыць, недарма жывём. А калі ўвесь час будзем глядзець на суседзяў і параўноўваць, то мы нікуды ні рушым, будзем таптацца на месцы. Калі мы будзем круціцца толькі вакол таго, што ўсё (з намі) кепска і мы ўсё згубілі, калі не будзем глядзець на свет пазітыўна і не шукаць там светлыя, удалыя моманты, то мы рызыкуем застацца на месцы і раскладацца замест таго, каб рухацца наперад», — кажа Віктар Якубаў.
На думку гісторыка, беларусам трэба «знаходзіць сябе ў гісторыі, знаходзіць людзей, якія нарадзіліся на нашай зямлі, якія служылі нашай зямлі, якія прысвяцілі жыццё нашай зямлі і свайму народу, як бы ён тады не называўся».
«Трэба шукаць герояў, шукаць прыклады таго, як трэба рабіць і як рабіць не трэба. Дзякуючы комплексам, якія ў нас развітыя нашымі «добрымі» суседзямі, мы шмат крытычнага можам пра сябе сказаць. Ну а цяпер давайце шукаць тое, што было пазітыўным у нашай гісторыі, у нашых узаемаадносінах з суседзямі. Што можа нармальна нас пацягнуць наперад, а не тапіць у чарговы раз? Прыклады перамог, прыклады выжывання і аднаўлення, нягледзячы ні на што. Жыццё заўсёды лепшае за смерць. Тое, што мы жывём і развіліся дагэтуль, што мы чарговы раз праз столькі праблем, столькі бяды і гора зрабілі свой чарговы крок наперад — гэта ўжо паказвае нашу сілу. Трэба не раздзяляцца, глядзець на свет пазітыўна, рабіць даўгія стратэгіі, а не толькі на сённяшні дзень», — лічыць гісторык Віктар Якубаў.
