Відэакліп з’явіўся на старонках гурта ў сацыяльных сетках увечары 20 кастрычніка з тэкстам: «Якім бы цяжкім не быў час зараз, мы не здаемся. З вялікай любоўю да свайго народу і з надзеяй ў сэрцах мы прадстаўляем новую відэапрацу: IRDORATH — Быў. Ёсць. Буду. Словы — Уладзімір Караткевіч, музыка — Irdorath. Жыве Беларусь!»
Уладзімір Караткевіч
— Быў. Ёсць. Буду.
Таму, што заўжды, як пракляты, Жыву бяздоннай трывогай, Таму, што сэрца маё распята За ўсе мільярды двухногіх.
За ўсіх, хто ўздымае цяжкія разоры, Хто ў гарачым пекле металу, За ўсіх, хто змагаецца з небам і морам, За жывых і за тых, што сканалі.
За ўсіх, хто крывёю піша Ў нязгодзе З рабства подлай дарогай, Хто за Край Свой Родны, за ўсе Народы Паўстане нават на Бога.
За ўсіх, хто курчыцца ў полымі вёсак, Хто ратуе краіну ад краху, За ўсіх, хто бясстрашна глядзіць у нябёсы З барыкады, З пушчы I з плахі.
Хто са смерцю гаворыць з вока на вока, З яе усмешкаю ветлай, I ўсё ж узводзіць — нясцерпна далёкі — Храм наш агульны і светлы.
А калі ён горда заззяе ў зеніце — Непарушны — ўзнясецца ў неба, Вы з распятага сэрца кроплю вазьміце. Апошнюю. Болей не трэба.
I няхай яна збоку, недзе на ганку, Дагарае й дзяцей не страшыць. На граніце любові, На граніце світанку, На граніце велічы вашай.
Гурт «Irdorath» шырока вядомы прыхільнікам цяжкай музыкі ў Беларусі і за яе межамі. Гурт, які быў заснаваны ў 2011 годзе, з’яўляецца адным з самых вядомых беларускіх калектываў у сваім напрамку. У 2017 годзе "Irdorath" першым сярод беларускіх калектываў выступіў на Wacken Open Air — найбуйнейшым метал-фэсце Еўропы. Пад час сёлётніх падзей беларускі Інтэрнет абляцела відэа, на якім валыншчыкі крочаць разам з калонай па вуліцах Мінску, выконваючы песню «Перемен» Віктара Цоя. Гэтымі валыншчыкамі былі ўдзельнікі гурта «Irdorath».
Песня «Быў. Ёсць. Буду» з’яўляецца не першай, напісанай пад уражаннем ад сёлётніх падзей. У пачатку верасня была прэзентавана песня «Крылы» на словы Надзеі Irdorath (удзельніца гурта). Натхняльная і кранальная песня не набрала дзясяткі тысяч праглядаў на Youtube, але дакладна гэтага заслугоўвае.
Маленькая дзяўчыначка Як зоры выйдуць ззяць Маліла, прасіла крылы атрымаць.
Такія моцныя крылы, Каб у небе апынуцца. У надхмарным далечы ляцець, і болей не вярнуцца.
І Ноч ёй адказала, І падарыла ёй. На вушка спявала: «Лунай, дачка над зямлёй!»
Такія моцныя крылы! Насустрач летуценням! Ляці душа мая, ляці насуперак сумненням!
Але сярод бяскрылых няма пастаў лятаць. У іх звычаях жахлівых блукаць, па зямлі блукаць. І гэтак год за годам ісці куды вядуць. З патухлымі вачыма крылы за плячыма цягнуць.
Такія цяжкія крылы, што болем аддаецца. Калі ў нябёсах нельга жыць, Навошта жыць? — здаецца...
