На гэтым тыдні пасля невялікага перапынку ў “Карціне дня” – стрыт-арт. Мы, як і раней, не будзем уздымаць пытанне пра тое, ці вандалізм малюнкі на сценах і ці заслугоўваюць іх аўтары спагнанняў і турмы. Мы паспрабуем разгледзець канкрэтныя працы і тыя сэнсы, якія закладаліся ў іх аўтарамі. Вы зможаце даведацца пра некалькі імёнаў у гэтым жанры і паглядзець на цалкам ананімныя творы.

Яўген Сасюра, Вадзім Цішчанка

Яўген Сасюра нарадзіўся ў 1989 годзе ў Пінску. Малюе алеем і алоўкам. Акадэмічнай адукацыі, акрамя як у дзіцячай мастацкай школе, не атрымліваў, працуе ў рэкламнай агенцыі. Сённяшняя праца выкананая ў суаўтарстве з Вадзімам Цішчанкам за 15 дзён.

Яўген Сасюра, Вадзім Цішчанка, “Сцяна”, г. Пінск, вуліца Цэнтральная, 11, вышыня 5 метраў.

Яўген Сасюра, Вадзім Цішчанка, “Сцяна”, фрагмент.

Яўген Сасюра, Вадзім Цішчанка, “Сцяна”, фрагмент.

Ружовы акрыл

Андрэй Адамовіч

 Я бачыў фотаздымак гэтай працы з нанесеным паверх малюнка лаянкавым словам. І гэтае слова ператварыла ружовую карцінку ў сапраўдны стрыт-арт. То бок хутчэй за ўсё той, хто наносіў тры літары, быў звычайным хуліганам, але тут вельмі і вельмі тонкая мяжа – з якой канцэпцыі мы мусім зыходзіць, не ведаючы пра намеры невядомага: быў ён хуліганам, зайздроснікам, мастаком?

Меў ён чыста мастацкія намеры, ці чыста побытавыя, ці нейкі кактэйль з іх? Што ні кажы, а праца створаная з дазволу гарадскіх уладаў: як бы не truе, ды і сама тэхніка і сюжэт такія ванільныя, што хочацца ўзяць сала і зажаваць. Уявім, што падлетак, можа быць, не такі тэхнічны, кожны дзень ходзіць паўз гэты малюнак ва ўсялякае надвор’е: сонечнае, шэрае, дождж, снег, град, навальніцу. А перад працаю і за ёю – суцэльны трэш невялікага правінцыйнага гарадка. Я ведаю, я жыў у такім. І вось гэтая праца становіцца ў яго ў горле – ён бачыць у ёй сімвал усяго глянцу, які хоча прымусіць яго паверыць, што ён няўдаха, які назаўсёды застанецца ў шэрым бабруйскім ранку, і ўсё, што з ім адбудзецца па жыцці, – проста лёгкі цень ад рукі мадэлі з вокладкі.

Так, той, хто жыве на пазітыве, мусіць сказаць тут: “Не, не – стойце! Дык хай гэты ваш падлетак таксама зробіць нешта добрае, хай палепшыць свет вакол сябе!” Так, тыя, што жывуць на пазітыве, наогул такія крыху дзеўбанутыя, нібыта не ведаюць, што каб кагосьці пакахаць, трэба яшчэ навучыцца ненавідзець. Або, зайшоўшы з іншага боку, нібы не ведаюць, што такое мама-алкагалічка, а бацька “відал разок у двярны глазок”.

Таму не спяшайцеся клясці таго невядомага хулігана. Спачатку яго трэба зразумець і паглядзець у твары тых, хто бачыць гэты надпіс, у той самы момант, калі яны бачаць яго, а не асэнсоўваюць факт хуліганства і маралі. Дый не ў інтэрнэце, а крочачы шэрым ранкам куды-небудзь вучыцца ў пуцейку імя трох адрэзаных пальцаў. Што гапары думаюць пра гэты стрыт-арт?

Яўген Сасюра, Вадзім Цішчанка, “Сцяна”, фрагмент.

Яўген Сасюра, Вадзім Цішчанка, “Сцяна”, фрагмент.

Яўген Сасюра, Вадзім Цішчанка, “Сцяна”, фрагмент.

Яўген Сасюра, Вадзім Цішчанка, “Сцяна”, фрагмент.

Выкарыстаныя выявы з сайтаў   https://urbanpunk.org, https://photoroom.by.