• budzma.by
  • Пра нас
  • Крама
Будзьма беларусамі! Будзьма беларусамі!
telegram www.instagram.com/budzma/ Facebook.com vk.com twitter.com youtube.com
  • Актуаліі
  • Меркаванні
  • Гісторыя
  • Літаратура
  • Гатуем з «Будзьма!»
  • «Разумняты»
  • Словы мацней
  • Вандруем разам
  • «Пра тэхналогіі і не толькі»
  • Афіша
23.08.2018 | Музыка

Паліна не-Рэспубліка: “Буду музыкантам”

Сем гадоў таму з перамогі на фестывалі “Бардаўская восень” у Бельску-Падляскім пачалася сцэнічная гісторыя Паліны Рэспублікі. На той момант ёй было 17 гадоў. Юнацтва, пяшчотны голас, трапяткія беларускія словы. Даволі хутка пра Паліну загаварылі, песні пачалі гучаць па радыё, а на канцэрты збіралася моладзь з зіхоткімі вачыма і стылёвым выглядам. Як і належыць, з’явіліся крытыкі, пачаліся спрэчкі і абмеркаванні.

Увесну 2015-га Паліна выдала дэбютны альбом “Бясконцы красавік”, што выклікала нават бурную рэакцыю з процілеглымі эмоцыямі. Песні разышліся па інтэрнэце, прыхільнікі сталі гарачымі. А сама аўтарка і выканаўца з вачэй публікі знікла. Вярнулася абноўленай, з зусім іншым гучаннем. Пасля трохгадовага перапынку выдала першыя запісы, і яны прымусілі трохі пахваляцца ранейшых фанатаў.

Паліна ізноў выступае, адна на сцэне, і цяпер гэта ўжо не Рэспубліка, а Palina. Яна перажыла крызіс — паводле яе словаў, справілася з ім і пачынае новы, дарослы этап. Нядаўні канцэрт у Мінску — у дворыку Палаца мастацтваў — сабраў нямала публікі. Наперадзе ізноў вялікія фестывалі і новы песенны альбом.

Гутарым пра пройдзены шлях і ягонае асэнсаванне, пра страты і здабыткі, пра новую музыку і новы альбом.

— “Бардаўская восень”, песні пад гітару, канцэрты, захопленая публіка — час быў для мяне цудоўны. Але тады я мала разумела, што са мной адбываецца. Успрымала ўсё як ранішнік у школцы, і я нібыта там выступаю, а людзям чамусьці падабаецца! І я не разумею, чаму. Да таго ж у мяне тады былі дастаткова нясмелыя адносіны непасрэдна з музыкай, я не лічыла сябе сапраўдным музыкантам, хоць і вучылася ў музычнай школе. І вось ранішнік скончыўся. На апошнім курсе ўніверсітэта я выпусціла альбом з гуртом. І, зразумела, нават трохі спалохалася, што ў мяне ўжо няма ніякіх пачуццяў да гэтай кружэлкі, да песень. Няма эмоцый, няма жадання працягваць.

— Тады ж былі і іншыя клопаты, даволі значныя падзеі для любога чалавека, нараджэнне дзіцяці.

— Я сядзела дома ў дэкрэце і многа думала. А потым мне проста пашанцавала: убачыла ў інтэрнэце кантэкстную рэкламу школы Вовы Патапенкі Ableton. І пайшла вучыцца, хоць да таго электронную музыку амаль не слухала, не фанацела і сябе ў гэтай іпастасі не ўяўляла. Але мяне захапіла, я навучылася сама рабіць музыку на камп’ютары, і гэта адкрыла новы шлях.

— Дык а што ж такога “страшнага” здарылася пасля таго, як альбом выйшаў?

— Тады быццам паўтарылася гісторыя, калі ў мяне не было яшчэ гурта, і да мяне звярнуліся проста славутыя музыканты, як я гэта ўспрымала, Сяргей Канановіч з “Крамбамбулі”, група Hasta La Fillsta — і прапанавалі запісаць з імі песні. З’явіліся “Як ты” і “Гадзіннік”. Мне здавалася, што вось зараз запісы выйдуць, і ўсё — я стану Алай Пугачовай, да прыкладу! Так па-дзіцячаму думала — здарыцца нешта вялікае! А нічога не здарылася.

Так і з альбомам. Я думала: мы яго апублікуем, і ўсё як выбухне! Бо павінна ж быць так! А атрымалася наадварот. І былі нават дзіўныя, складаныя, падчас востранегатыўныя водгукі. І я зразумела, што нічога не зразумела.

— Але я памятаю, што вы былі нейкі час проста ў цэнтры ўвагі. Тады не было яшчэ слова “хайп”, але Паліна Рэспубліка была на хайпе.

— Сапраўды, быў нейкі рух, ажыятаж, расчуленыя слухачы. Цяпер мне цікава ўсё гэта аналізаваць. Мабыць, я была проста нейкім феноменам на той момант, трохі ўскаламуціла ціхую ваду. І гэта супала з тым часам, калі пайшла мода на лірызм. Паралельна са мной папулярнымі рабіліся публічныя паэты, Вера Палазкова, увогуле аўтары з душэўнымі тэкстамі. Такі трэнд быў. А тут я, 17-гадовая. Ах, якая маладая і кранальная, ах, спявае па-беларуску! І перажывала потым проста як тыя дзеці, што яшчэ малымі рабіліся папулярнымі. Успрымаеш пахвалы як належнае і не разумееш, чаму раптам камусьці не падабаецца.

— А цяпер, з вышыні вашых 24 гадоў, зразумелі?

— А цяпер я магу пагаварыць і пра трэнды, і пра абаянне юнацтва, і пра патрабаванні рынку. Да таго, што не музыкант, зразумела, што і паэт не надта моцны. І ёсць такія тэксты, якія мне цяпер сорамна выконваць на канцэртах. А сур’ёзныя дарослыя людзі гэтым захапляліся!

Напрыклад, неяк мы абмяркоўвалі з Уладзем Лянкевічам з гурта Tonqixod маю песню “Як ты”. І ён кажа: “Песня, канечне, для цябе кшталту культавая, але там ёсць проста вельмі няправільныя выразы і памылкі ў словах”.

— Праўда? Я, мабыць, настолькі не ўслухоўвалася. Усім жа падабалася.

— Разумею, што галоўнае — гэта эмоцыя, якую здолееш перадаць. Цяпер я ўжо не такая катэгарычная, паступова разумею, што трэба з вялікай павагай ставіцца да ўсяго добрага, што з табой адбывалася, да свайго старога матэрыялу і людзей, якім гэты матэрыял быў дарагі. Бо яны вельмі негатыўна паставіліся да маіх спробаў нешта перарабіць, палепшыць. А я вось не магу слухаць песні, што былі зробленыя ў мае 15 гадоў, 17, 19… Такім чынам, канфлікт — адказнасць перад слухачамі ці адказнасць перад сабой як перад творцам. Ты хочаш або развівацца як артыст, або ўтрымаць любоў публікі. У мяне шмат пытанняў, якія я спрабую вырашыць. Я рэальна часта сутыкаюся з сітуацыяй, што да мяне на канцэртах падыходзяць і адкрытым тэкстам гавораць: “Паліна, ты больш не торт!” Ты не тая, песні не тыя, ты дарма ўсё памяняла… Публіка адсейваецца.

— Цяпер вас можна называць электронным музыкантам?

— Наўрад ці, гэта проста прылады. І рэч нават не ў канкрэтным уменні ствараць музыку на камп’ютары. У школе Ableton мяне навучылі не баяцца рабіць памылкі. Потым я ж пайшла яшчэ і на заняткі да Аляксея Варсобы з групы Port Mone — там была такая музычная метафізіка, мне увогуле ўсю галаву перавярнула і неймаверна натхніла. Можна сказаць, проста зрабіла шчаслівым чалавекам. Бо я пазбавілася думкі, што поспех вызначаецца колькасцю публікі на канцэртах ці тым, хто як адрэагуе. Раней мяне ўсё вельмі раніла, а цяпер я проста змяніла фармат свайго існавання, хачу паспрабаваць быць музыкантам. Глядзела інтэрв’ю з маладым бельгійскім артыстам Stromae і думала: я разумею ўсё, пра што ён гаворыць, мы на адной хвалі! Адчула, што не абавязаная ўпірацца ў столь беларускай сцэны, ці расійскай, ці еўрапейскай. Ёсць сусветны кантэкст, агульная на ўсіх музыка. І яе на ўсіх хопіць — рабіць не перарабіць.

— Больш за тры гады таму выйшаў дэбютны альбом, і вось нядаўна пасля перапынку вы паказалі публіцы два новыя трэкі. З выразна электронным гучаннем, і абодва на рускай мове. Цяпер так і будзе?

— Першая кампазіцыя “Я пойму” была падрыхтаваная для конкурсу, які больш скіраваны на расійскую аўдыторыю — Jager music awards. А другая кампазіцыя, “Бродский”, на верш Іосіфа Бродскага, — гэта мой першы самастойны трэк, што вельмі значна для мяне. Увогуле, я рыхтую альбом ужо другі год, а тут была дата — дзень нараджэння паэта, і я паставіла сабе такі дэдлайн: нарэшце дарабіць песню.

Канечне, мая візітоўка для беларускіх слухачоў — песня “Як ты” ці, можа, “Лецейка-лета”. Але ёсць у мяне і песня “Сарафан” на рускай мове, якая вельмі папулярная ў інтэрнэце сярод дзяцей. Існуе мноства перапевак, самадзейных кліпаў і сотні тысяч праглядаў. У мяне насамрэч вельмі многа самых розных песень, на гэты момант недзе 60. І пытанне пра тое, якія трапяць у альбом, толькі ў тым, ці будуць гатовыя аранжыроўка і запіс.

У альбоме будуць і рускія, і беларускія тэксты. Гэтым разам без украінскіх. Проста ў мяне з’явіўся яшчэ адзін комплекс — пра дрэннае ўкраінскае вымаўленне (смяецца).

— У новае сцэнічнае жыццё вы пайшлі і з новым сцэнічным імем — проста Palina. Перараслі Рэспубліку?

— Так, я вырашыла адмовіцца ад Рэспублікі. Можа, і гучала гэта па-дзіцячаму пафасна, але ж гучала! Сваю справу гэты псеўданім зрабіў. А цяпер у мяне няма гурта, я прадстаўляю саму сябе, таму проста Palina. Можа, і гэта не назаўсёды.

Недзе з год таму я пачала выступаць больш-менш пастаянна, ва Украіне мне пашчасціла выступіць на трох вялікіх фестывалях — “Файне місто”, “Рэспубліка” і “Захід-фэст”, летам у Расіі быў фестываль “Дикая мята”. А яшчэ мне пашчасціла выступіць у Швецыі і Швейцарыі. У Беларусі канцэрты ёсць. Выступаю з сінтэзатарам і з гітарай — фіфці-фіфці. Я б магла іграць і болей канцэртаў, але пакуль не вырашанае пытанне, з кім пакідаць дзіця.

— У вас выступленняў, і іншай цікавай працы цяпер болей нават ва Украіне, чым у Беларусі…

— Сапраўды, я цяпер уваходжу ў больш шчыльны кантакт з украінскай сцэнай, мяне там вельмі цёпла прымаюць, і там многа падзей, фестываляў, тэлепраектаў. Магчыма, ужо варта пачынаць думаць пра нейкія прафесійныя моманты менеджменту. Не бачу праблем, каб працаваць не толькі ў Беларусі, але і ва Украіне.

— Вяртаючыся да песні “Як ты”. Хоць вы і бачыце там цяпер памылкі, да зместу ж прэтэнзій не маеце? “Гэта мая прастора, гэта мая краіна, край, любы край адзіны…”

— Як ні дзіўна, у слухачоў бываюць розныя версіі, пра што песня. Нехта думае, што гэта прысвячэнне салдату ці што яшчэ. Я, канечне, напісала патрыятычны твор, пра Радзіму. І напісала, калі яшчэ ў школе вучылася, з юнацкім максімалізмам, пафасам. З гадамі пафас адыходзіць — сэнс застаецца. Памятаю, што тады ў школе я рыхтавала практычную работу па тэатральнай студыі Ігната Буйніцкага, і мы з настаўніцай гарталі старонкі старой “Нашай нівы” пачатку ХХ стагоддзя, і там было нямала такога ўзвышанага — “не спыніць, не стрымаць”. І я заразілася. А ўвогуле, класе ў 6-м мы з сяброўкай схадзілі ў Таварыства беларускай мовы. І там ледзь не ўпершыню я пачула такое прыгожае, меладычнае беларускае слова. Адтуль жа трапіла на канцэрт “N.R.M.”, таму і пачала пісаць па-беларуску.

Узрост робіць сваю справу, і цяпер мяне нават раздражняе катэгарычнасць і зацятасць некаторых людзей, якія пачынаюць папракаць мяне за тое, што я выканала песню на рускай мове. Могуць падысці пасля канцэрта і выказаць сваю незадаволенасць. А на тое, што акрамя беларускай я спявала і на ўкраінскай, і на французскай, не зважаюць. Ці калі з’ездзіла ў Санкт-Пецярбург, то я для іх здрадніца.

У мяне цяпер такая пазіцыя, што расійскамоўнаму слухачу я магу данесці беларускую мову менавіта праз мае рускія песні. Яны паслухаюць які трэк, потым даведаюцца, што я з Беларусі, пачнуць слухаць і беларускія, цікавіцца нашай культурай.

— Раней вы казалі, што не ведаеце, як словамі назваць сваю любоў да Радзімы. Магчыма, цяпер ужо прасцей? Ці думаеце вы ўвогуле пра такія рэчы?

— Я нямала пра гэта думаю. І чым больш бачу іншы свет, тым лепей разумею сваю Радзіму. Канечне, бывае складана палюбіць усё, што ў нас тут ёсць. Пачынаючы з геаграфічнага становішча і адсутнасці мора (смяецца). Але палюбіць і зразумець месца, дзе ты жывеш, важна, як палюбіць самога сябе, разумеючы cвае мінусы, недасканаласці і разам з тым моцныя бакі. Палюбіць тое, які ты ёсць, што ты можаш развіць у сабе. Калі гэтага не будзе, цяжка знайсці сваю дарогу, і можна стаць няшчасным чалавекам,.Чалавек не атаясамлівае сябе з тым месцам, дзе нарадзіўся, вырас, са сваім асяроддзем, і тады з’язджае, спрабуе ўпісацца ў іншае месца. Тут не змог, а змагу там. Але ёсць іншая пазіцыя: можа, у нас тут не ўсё добра, тым не менш адсюль нікуды не паеду. Навошта ехаць, напрыклад, у Еўропу і рабіць тое, што там і так ёсць каму рабіць? Лепш я зраблю гэта ў сваёй краіне, можа, зраблю першым, зраблю для маленькага кола людзей, тым не менш гэта будзе сваё, роднае і таму больш значнае.

— Значыць, ваш патрыятызм і ў тым, што вы менавіта тут усё робіце, нікуды не з’язджаеце?

— На гэты момант я думаю так. Што, безумоўна, не азначае, што я замкнуся ў Беларусі. Выступаць я хачу многа дзе, для самай рознай публікі. І прадстаўляць там Беларусь.

 

Надзея Кудрэйка

 

Апошняе ў рубрыцы:

valiancina_shauchenka
Літаратура Беларуская мова

Васіль Каваль — пісьменнік з моцнай сувязі з зямлёй, вёскаю, сялянствам

Каб даведацца, што за людзі былі пісьменнікі, якія ўваходзілі ў літаратуру ў 1920-я і пазнейшыя гады, з кім хаўрусавалі,...

valiancina_shauchenka
Гісторыя

Падчас раскопак на тэрыторыі музея «Стары Менск» была знойдзена сенсацыйная знаходка

Археолагі разам з валанцёрамі знайшлі донца гаршка з асабістым гербам князя Ізяслава, паведамляе Глеб Лабадзенка. ...

valiancina_shauchenka
Музыка

«Мне хацелася даць сігнал, што мы чуем адзін аднаго»: Света Бень запісала новы альбом

Новы музычны альбом Светы Бень нарадзіўся ў супрацоўніцтве з Галяй Чыкіс. Пакуль плытка яшчэ не мае назвы, але пачуць...

valiancina_shauchenka
Грамадства Музыка

Затрымалі Святлану Герасімовіч, маці спявачкі Рыты Дакоты

Пра гэта паведамляюць праваабаронцы. Праўладныя СМІ пішуць, што жанчына была «ўдзельніцай масавых беспарадкаў, падтрымлівала...

Апошнія навіны

    Літаратура Беларуская мова
    Васіль Каваль — пісьменнік з моцнай сувязі з зямлёй, вёскаю, сялянствам
    Гісторыя
    Падчас раскопак на тэрыторыі музея «Стары Менск» была знойдзена сенсацыйная знаходка
    Музыка
    «Мне хацелася даць сігнал, што мы чуем адзін аднаго»: Света Бень запісала новы альбом
    Грамадства Музыка
    Затрымалі Святлану Герасімовіч, маці спявачкі Рыты Дакоты
    Грамадства Адукацыя
    Не стала прафесара Анатоля Федарука, выбітнага знаўцы сядзібна-паркавай гісторыі нашай краіны
    Гісторыя Гатуем з «Будзьма!»
    Страва для сарматаў — хатні паштэт з курынай печані. Гатуем разам з «Будзьма!»
    Гісторыя Літаратура Беларуская мова
    Сёння дзень памяці Якуба Коласа
    Літаратура
    Эпоха Купалы: далёкая і незабытая. Дзе пабачыць аўтографы паэта і вершы ў патроннай гільзе?
    Грамадства Адукацыя
    Літоўскую школу пад Воранава закрываюць. Афіцыйна — з-за «пагрозы жыццю і здароўю дзяцей»
    Краіна Асоба
    «Колькі грошай пайшло, не лічыў і не хачу». Былы мэр Талачына адзін аднаўляе 200-гадовую капліцу
    Грамадства
    Рабіся інакшым — альбо загінеш
    Грамадства Літаратура
    Названы лаўрэаты Міжнароднай літаратурнай прэміі імя Гётэ
    Грамадства Гісторыя
    У Гродне могуць знесці канструктывісцкі дом 1930-х. Яго пачалі аднаўляць, а цяпер прадаюць
    Грамадства
    Музыку Ігара Банцэра арыштавалі на 15 сутак. Прычына невядомая
    Грамадства
    Краязнаўцу і журналіста Ігара Хмару затрымалі за размову на беларускай мове на вуліцы

Афіша

  • 14.08 — 13.08

    ПАДЗЕЯ ДНЯ: Астранамічная экскурсія з Віктарам Малышчыцам у Сёмкаве

  • 14.08Фотавыстава Віталя Бутырына «Паэтыка фотаграфікі» ў Мінску
  • 14.08 — 31.08Зброя ВКЛ на выставе ў Нясвіжы
  • 14.08 — 25.09Выстава беларускага мастацтва «Калі сонца нізка — цені доўгія» ў Лейпцыгу
  • 14.08 — 28.08Выстава Марка Шагала ў Мінску
  • 14.08 — 18.09Арганны фестываль Ars Magna Organi па гарадах Беларусі
  • 14.08 — 18.08Выстава «Odszkolnić!» у Беластоку
  • 14.08 — 19.09Выстава Сяргея Селіханава «Вяртанне» ў Віцебску

УСЕ ПАДЗЕI

Рассылка навінаў

Важнае пра нас

  • Што такое "Будзьма беларусамі!"
  • Рэкламадаўцам
  • Асобы кампаніі
  • Усе праекты "Будзьма!"
  • Рэдакцыйная пошта: razam@budzma.org

Папулярнае

    • Вядомы рэпетытар і педагог Яўген Лівянт тлумачыць, чаму правалілася кампанія па набору ў ВНУ
    • З’явілася магчымасць усталяваць беларускі інтэрфейс у Windows
    • Як праходзіць фестываль SPRAVA ў вёсцы Белая Царква — фотарэпартаж
    • У Магілёве паставілі помнік святару Каніскаму
    • Анёл і яго цень. Два гады пасля 9 жніўня 2020-га
© Грамадская культурніцкая кампанія «Будьма беларусамі!», 2008-2019.
Логотип
Распрацавана і звярстана Логотип компании IBWM