18 кастрычніка памёр вядомы беларускі мовазнаўца, доктар філалагічных навук, прафесар Генадзь Цыхун. Яму было 87 гадоў. Пра яго смерць паведаміла дачка Алеся Літвіноўская.

Генадзь Цыхун нарадзіўся 30 кастрычніка 1936 года ў вёсцы Кунцаўшчына Гродзенскага раёна. Ён быў сынам пісьменніка і краязнаўцы Апанаса Цыхуна.

Генадзь Цыхун, фота ТБМ

У 1958 годзе Цыхун скончыў Ленінградскі дзяржаўны ўніверсітэт па спецыяльнасці «Філолаг. Выкладчык балгарскай мовы і літаратуры» і стаў навуковым супрацоўнікам Інстытута мовазнаўства імя Якуба Коласа Акадэміі навук БССР. Навучаўся ў аспірантуры на кафедры славянскай філалогіі Ленінградскага ўніверсітэта і стажыраваўся ў Сафійскім універсітэце.

З 1966 года пачаў выкладаць у Беларускім дзяржаўным універсітэце дыялекталогію, арэальную лінгвістыку, балканістыку, балгарскую і македонскую мовы. У 1968 годзе стаў старшым навуковым супрацоўнікам Інстытута мовазнаўства імя Якуба Коласа. У 1982 годзе ў Мінску абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Тыпалагічная праблема балкана-славянскага моўнага арэалу».

У 1991-1993 гадах быў старшынём Камісіі па ўдасканаленні правапісу Таварыства беларускай мовы імя Ф. Скарыны, у якую ўваходзілі мовазнаўцы Вінцук Вячорка і Зміцер Санько. У 1993-1994 гадах працаваў у Дзяржаўнай камісіі па ўдакладненні правапісу беларускай мовы. З 1995 года быў старшынём Тэрміналагічнай камісіі пры Міністэрстве адукацыі Беларусі.

З 1992 года Генадзь Цыхун быў старшынёй Таварыства «Беларусь-Балгарыя» і намеснікам старшыні Беларускага камітэта славістаў.

Сярод яго навуковых інтарэсаў былі этымалогія, балканістыка, арэальная лінгвістыка, гісторыя славістыкі. Цыхун актыўна займаўся даследаваннем беларускай мовы і з’яўляўся сааўтарам «Этымалагічнага слоўніка беларускай мовы».

Генадзь Цыхун апублікаваў больш за 300 прац па тыпалогіі славянскіх моў і іх сувязях, гаворках Палесся, праблемах праславянскай мовы, беларускай этымалогіі і дыялекталогіі, а таксама гісторыі беларускай славістыкі.