У паўсядзённым жыцці тэму гвалту заўважаць не любяць. Яе свядома абмінаюць альбо папросту пераводзяць фокус на абмеркаванне людзей, якія ад яго пацярпелі. Пра дыскрымінацыю ў дачыненні да ўразлівых групаў згадваюць збольшага ў святле “вострых” падзеяў ці сімвалічных датаў. Учора была адна з іх. Дваццаць пятага лістапада — Міжнародны дзень барацьбы за ліквідацыю гвалту супраць жанчын. У розных культурах ён мае розныя формы, і некаторыя праявы, на жаль, дагэтуль лічацца “нормай”. Але цяпер не пра гэта. Давайце паспрабуем уявіць свет, у якім увогуле не будзе такой сістэмнай з’явы. Што зменіцца?
Перш за ўсё супрацьдзеянне хатняму гвалту на ўзроўні заканадаўства стане звычайнай справай у кожнай краіне. Болей за тое, яно будзе працаваць, а не проста займаць радок у кодэксе. Выслоўі накшталт “б’е — значыць любіць” і парады “не выносіць смецця з хаты” атрымаюць пазнаку “састарэлае і некарэктнае выказванне”, і нікому ў галаву не прыйдзе выкарыстоўваць іх у журналісцкіх матэрыялах альбо рэкламных кампаніях.
Чаму правалілася ініцыятыва супраць хатняга гвалту
Што да сям’і, то пераасэнсаванне гэтага панятку будзе мець на мэце бяспеку і камфорт. Знікнуць прымусовыя і дамоўныя шлюбы (не палянуйцеся, зазірніце ў Гугл — і вы здзівіцеся, наколькі сёння гэта распаўсюджаны феномен), скончацца выкраданні дзяўчат, і іх лёс болей не будзе вымярацца грашыма. У прыватнасці, у Індыі жыццё жанчын будзе значыць болей за жыццё святарнай жывёлы. Панятак “шлюбны абавязак” таксама застанецца ў мінулым, а згвалтаванні і прымус да сэксу ў сям’і пачнуць разглядаць у межах Крымінальнага кодэкса.
Фотапраект, прысвечаны пратэсту супраць згвалтаванняў і пашырэння руху абароны кароваў у Індыі.
Аўтар — Суджатрa Гош (Sujatro Ghosh)
Мы нарэшце пазбавімся публічных масавых заклікаў “нараджаць болей”, а кожная размова пра шматдзетныя сем’і абыдзецца без едкіх каментароў альбо экзальтаваных пасажаў пра “місію і сапраўдную прыроду” жанчыны. І ведаеце, ніхто не будзе зважаць на кармленне дзяцей грудзьмі ў публічнай прасторы. Гучыць неверагодна, праўда?
У гэтым новым свеце не будзе карнай гінекалогіі. Ты без страху і напружання пойдзеш на прыём, бо не пачуеш там болей недарэчных пытанняў і абразаў. Доктар(ка) будзе паводзіцца з павагай і тактам, звяртаючы ўвагу на знакі твайго цела. Я ўжо маўчу пра тое, што жанчына не застанецца без медычнай дапамогі толькі таму, што лекар у яе мясцовасці — мужчына і рэлігія забараняе яму да жанчын дакранацца.
А памятаеце пра прымусовыя аперацыі на геніталіях, якія былі для многіх дзяўчынак смяротным выракам? Іх болей няма. Селектыўныя аборты толькі таму, што эмбрыён аказаўся “не таго полу”? Карэкцыйныя згвалтаванні праз сэксуальную арыентацыю ды гендарную ідэнтычнасць? Цяжкая, але ўжо гісторыя.
Гвалт у дачыненні да жанчын падчас ваенных канфліктаў не будзе замоўчвацца, а сэксуальнае рабства і гандаль жанчынамі не трапіць у “сляпую зону” антытэрарыстычнай рыторыкі.
Чырвоным колерам вылучаныя рэгіёны з найбольшай дыспрапорцыяй і перавагай нованароджаных мужчынскага полу, 2012.
Жанчыны на працы перастануць асцерагацца заляцанняў, бо харасмэнт будзе не здзеклівай прыпевачкай у сацыяльных сетках, а непрымальным варыянтам паводзінаў. “Няўжо такое сапраўды здаралася?” — спытае нехта. Шкада, памяць кароткая, але мы й самі часам забываем, што ў 2018-м у Беларусі існуе спіс забароненых для жанчын прафесій. Хутка яго адменяць. Цяпер даследчыкі пішуць, што каб дасягнуць эканамічнай роўнасці ва ўсім свеце, нам спатрэбіцца 217 гадоў. Але, можа, здолеем і раней, калі не будзем заплюшчваць вочы на заробкавы дысбаланс і прадукаваць лухту пра “жаночыя” і “мужчынскія” мазгі.
За актывізм і палітычную дзейнасць вы ніколі не пачуеце ад сацыяльных службаў “забяром дзяцей”, як часам адбываецца ў Беларусі, і не пройдзеце праз фізічныя катаванні, што з’яўляецца надзённай рэчаіснасцю Саудаўскай Аравіі. Там пакуль кансерватыўная частка краіны радыкальна супраць, што жанчыны ў 2013 годзе атрымалі магчымасць ездзіць на ровары, а ў 2018 — першыя правы на кіраванне аўтамабілем.
Можна яшчэ доўга пералічваць змены, якія адбудуцца з гэтым светам, змены, якія робяцца ўжо сёння нашымі сіламі.
Таня Сяцко
