Калі ў мінулым годзе пад каранцін па ўсім свеце трапілі больш за мільярд працаўнікоў, вымушаная аддаленая праца надала магутны імпульс так званай gig-эканоміцы. Колькасць фрылансераў вырасла на 33%, а абарот сектара дасягнуў $ 1.6 трлн.
Раней фрыланс асацыяваўся выключна з праграмаваннем і творчасцю. Зараз жа кантрактныя работы запатрабаваны ў лагістыцы, розніцы, фінансах, адукацыі, сэрвісах і іншых сферах.
Каля 80% заказчыкаў і выканаўцаў працуюць праз платформы: Uber, Lyft, Airbnb, Upwork, Guru, Etsy і інш. Пераход ад поўнай занятасці да працы з гнуткім графікам больш за ўсё характэрны для гарадскіх жыхароў развітых краін: у ЗША і ЕС 162 мільёны чалавек задзейнічаны ў гіг-эканоміцы. Калі ж разглядаць свет у цэлым, то 56% фрылансераў маладзейшы за 35 гадоў, у паловы ёсць вышэйшая адукацыя, а тры чвэрці зарабляюць менш 1300 $ у месяц.
Свабодны графік і вялікі выбар работы з’яўляюцца добрым псіхалагічным бонусам. Але атрыманы вопыт кантрактаў і аддаленай працы адрозніваецца ў залежнасці ад характару работы, сямейнага статусу і тэмпераменту.
Пастаянны пошук праектаў, невызначаны бюджэт, выпадковыя наймальнікі, адсутнасць стабільнасці — усё гэта генеруе стрэс. У фрылансераў няма сацыяльных гарантый і кар’ерных перспектыў. Адсутнасць калектыву, асабліва для маладых фрылансераў, можа выклікаць дэпрэсію і выгаранне.
Паводле сусветнай статыстыкі каля 40% кампаній сталі больш актыўна працаваць з кантрактамі. Галоўныя перавагі — гнуткае планаванне і кіраванне, разумная статыстыка і выразная ацэнка вынікаў. Фрылансер, які запрошаны пад канкрэтныя функцыі, абыходзіццанашмат танней штатнага супрацоўніка.