У наш прагматычны час людзі ўсё ж цягнуцца да паэзіі. Гэтую выснову ў чарговы раз засведчыла сустрэча ганцавіцкіх паэтаў са школьнікамі і настаўнікамі Будчанскай СШ “Ганцаўшчына – край паэтаў”. Яе арганізавалі і правялі ў мінулую пятніцу, 22 лістапада, работнікі Будчанскай бібліятэкі, мясцовых СДК і сярэдняй школы.
У вёску шматлікіх буслянак асабіста я ехала з хваляваннем. Аляксей Пятровіч Галаскок па-ваеннаму ўпэўнена кіраваў аўтамабілем, але, як мне падалося, хваляваўся не менш. Такія пачуцці апаноўваюць кожны раз, калі ў госці запрашаюць у якасці пісьменнікаў, бо гэта накладвае асаблівую адказнасць за кожнае сказанае слова.
У школе нас сустрэлі ветліва. Вялікае фае на час сустрэчы пераўтварылася ў актавую залу, па якой плылі асенні водар хрызантэм і нягучныя гукі мелодый. Хутка сюды пачалі збірацца школьнікі ўстанов
ы (усяго тут навучаецца 58 хлопчыкаў і дзяўчынак) і настаўнікі.
Гаворку аб беларускай мове, аб паэзіі распачалі вядучыя – загадчыца Будчанскага сельскага клуба Любоў Гузоўская і бібліятэкар Галіна Дайлід. Іх кароткія аповеды пра Міхася Рудкоўскага, Івана Лагвіновіча, Івана Кірэйчыка, Уладзіміра Марука, а таксама праАлеся Каско, Віктара Гардзея і свайго земляка Юрыя Савенюсуправаджаліся паказам на экране кадраў з жыцця паэтаў. Дапаўнялі і ўпрыгожвалі гэтыя паведамленні вершамі ганцавіцкіх паэтаў школьнікі – Насця Савеня, Аліна Савеня, Вераніка Швайко, Кацярына Гушчэня, Алёна Волчак і Анатоль Волчак. Хораша гучаў голас дзевяцікласніцы Таццяны Савені, якая спявала:
“Беларусь мая блакітнавокая,
Бацькаўшчына родная мая…”
Галоўная ж частка мерапрыемства была адведзена для выступлення майго і Аляксея Пятровіча – “жывых” паэтаў, якія прыехалі спецыяльна на сустрэчу. Мы працягнулі размову аб неабходнасці вывучаць сваю мову і гісторыю, аб прыгажосці роднай зямлі, аб тым, як пішуцца вершы. Мы чыталі свае вершы, і паэтычныя радкі, адчувалася па рэакцыі, даходзілі да сэрцаў нашых слухачоў. Таму было асабліва прыемна, што ў наш прагматычны час захоўваецца цяга да паэзіі, да прыгажосці.
“Чытаць свае вершы – гэта як адчыніць дзверцы душы і ўпусціць у яе ўсіх, хто жадае”, – сказала настаўніца школы Соф’я Зялёнка. І ў гэты дзень яна таксама “ўпусціла” ў сваю душу прысутных, калі прачытала некалькі сваіх вершаў. Настаўніца беларускай мовыВалянціна Савеня парадавалася за свой родны куточак на зямлі, сваю Ганцаўшчыну, багатую паэтычнымі талентамі. Завуч школыАлена Савеня падзякавала арганізатарам і прысутным за цудоўна падрыхтаваную праграму і з карысцю праведзены час. Дырэктар цэнтралізаванай бібліятэчнай сістэмы раёна Ала Хваль заўважыла, што мерапрыемства праходзіла ў рамках месячніка папулярызацыі беларускай паэзіі “Маіх радкоў няма без Беларусі”.
Святлана ЛОКТЫШ, Ганцавіцкі Час
Тэгі: Берасцейшчына, Ганцавічы
