20 сакавіка, у дзень вясенняга раўнадзенства, беларусы Уроцлава зладзілі Гуканне вясны. Планавалася, што гэта будзе беларуская імпрэза, а атрымалася міжнароднае мерапрыемства, на якім, апроч беларусаў, прысутнічалі і палякі, і ўкраінцы.
Як распавяла адна з арганізатарак імпрэзы Ганна Ліпчанская, рыхтавацца да Гукання беларусы Уроцлава пачалі даўно, яшчэ да вайны ва Укране: «Можа, за паўтара месяцы пачалі вучыць песні, рыхтаваць матэрыялы. Хацелася сабраць і паказаць адметнасці Гукання вясны з розных рэгіёнаў Беларусі, таму што ва Уроцлаў прыехалі людзі з розных гарадоў, з усяе Беларусі. Хацелася зрабіць такое ўсебеларускае мерапрыемства, а атрымалася міжнароднае. Былі і палякі, і з Украіны сем’і, і гэта вельмі прыемна».
Ганна прызнаецца, што цяпер, зразумела, настрой не вельмі святочны. Яна нават думала адмяніць мерапрыемстваа, але ў падрыхтоўцы былі задзейнічаныя дзеці, яны вельмі стараліся, таму мерапрыемтсва вырашылі ўсё ж правесці.
Дзеці дарэчы зрабілі пернікі з выявай украінскага сцяга, прадавалі іх. Сабраныя грошы пойдуць на падтрымку Украіны.
Арганізатары мерапрыемства ўжо мелі досвед правядзення падобных святаў ў Беларусі, у тым ліку ўдзельнічалі ў мерапрыемтсвах Беларускага этнаграфічнага таварыства. Песні дапамагаў рыхтаваць Максім Трус, які мае досвед працы з хорам, адзначае Ганна.
«Настрой агульны не вельмі вясёлы, але ўсё ж такі ўчорашняе мерапрыемства, я лічу, карысным было. Усё ж такі людзям варта трошкі развеяцца было, — кажа Ганна. — Дзеці, якія ўдзельнічалі ў мерапрыемстве, былі вельмі рады. Яны размалёўвалі птушак, вешалі гэтых птушак на дрэвы. Гучала традыцыйная музыка. Мы вадзілі карагоды, спявалі песні».
Свята пачалося з таго, што ўдзельнікі прасілі дазвол на Гуканне вясны ў імправізаваных старых людзей, потым абуджалі тры стыхіі: паветра, зямлю і ваду. На абуджэнне стыхій спявалі адпаведныя песні, вадзілі карагоды. Пасля гэтага ўдзельнікі мерапрыемства спалілі пудзіла — марэну, якая сімвалізуе ўсё дрэннае, злое, страшнае.
«Падчас спальвання мы адмаўляемся ад ўсяго злога і верым у тое, што дабро прыйдзе, мір настане. Чакае нас усё толькі лепшае — цяпло, ураджай, мір і шчасце», — распавядае Ганна.
Адзін з прысутных украінцаў зрабіў вялікую прамову, распавёў пра сваю сям’ю, якая зараз знаходзіцца ва Украіне. Варта адзначыць, што многія з тых хто арганізоўваў мерапрыемства і ўдзельнічаў у ім, шмат робяць у падтрымку Украіны: валанцёрствуюць, ездзяць на мяжу, збіраюць гуманітарную дапамогу, дапамагаюць фінансава.
«Такія мерапрыемствы як Гуканне вясны, як глыток паветра. Яны адбываюцца не дарма. Гэта, я думаю, патрэбна людзям», — падкрэслівае суразмоўца.
ТП, budzma.org
Фота: Vasylyna Khmil
