Тры насычаныя паэзіяй дні падарыў Мінску пяты, юбілейны Міжнародны паэтычны фестываль «Вершы на асфальце» памяці Міхася Стральцова.
Сёлета Фестываль, арганізаваны «Саюзам беларускіх пісьменнікаў» і Беларускім ПЭН-цэнтрам аб’яднаў творцаў з Беларусі, Ізраіля, Іспаніі, Латвіі, Літвы, Новай Зеландыі, Польшчы, Расіі, Славакіі, Украіны, Швецыі.
На сайце lit-bel.org вы знойдзеце падрабязныя справаздачы з кожнага мерапрыемства Фестывалю (а гэта 13 матэрыялаў!). “Будзьма!” ж звяртае вашую ўвагу на цікавосткі пятых«Вершаў на асфальце», якія бясспрэчна застануцца ў гісторыі!
“Калі я ўкладаў гэтую кнігу, раілі мне не бегаць па архівах, а ўзяць выбранае 1987 года з прадмовай Адамовіча. Сканаваць і выдаць паўтор. Але гэта было б недаравальнай памылкай. У пошуках невядомых твораў я паехаў на вуліцу Прытыцкага, і ўдава пісьменніка Алена Дзмітрыеўна мяне добра прыняла і паведаміла, што архіў Стральцова часткова ў Беларускім дзяржаўным архіве-музеі літаратуры і мастацтва. Другая ж частка – ляжыць у адной вясковай хаце на Міншчыне.
Алена Дзмітрыеўна правяла мяне ў тую хату, да гаспадароў, а гаспадары паказалі на гарышча. Ляжала ламачча, адзежа, старыя колы ад ровараў. Капаўся я там цэлы дзень, але толькі на самым дне знайшлася запаветная скрынка з надпісам “архіў М. Стральцова”. Там былі знойдзеныя творы, якія дапоўнілі выбранае 1987 г. 30 лістоў, жартоўныя вершы Стральцова да дачкі Алесі, пераклады з Мікеланджала. Нямала засталося і чарнавікоў, асобных запісаў, якіх даволі цяжка расчытаць.”
Трое замежных паэтаў прачыталі за вядоўцам Андрэем Хадановічам свае адмыслова зробленыя пераклады вершаў Міхася Стральцова: Богдан Задура чытаў Стральцова па-польску, Анхела Эспіноса – па-іспанску, Марус Бурокас – на літоўскай мове.
“У Стральцова была выдатная памяць на вершы. Неяк у Каралішчавічах – ужо, відаць, трэба тлумачыць, што такое Каралішчавічы – гэта быў невялікі пісьменніцкі дом творчасці – мы сядзелі кампаніяй у застоллі. І прыдумалі конкурс на лепшую памяць: чытаем радок верша, і трэба працягнуць далей. Кампанія была добрая: Рыгор Барадулін, Мікола Федзюковіч, шматх хто яшчэ. І Міхась Стральцоў. Стральцоў сядзеў неяк збоку – ён заўсёды стараўся сесці збоку. Калі Караткевіч прыходзіў, то ён адразу станавіўся цэнтрам, арганізоўваў прастору, ішлі анекдоты, расповеды – у Міхася гэтага не было. І вось як толькі нехта з кампаніі забываўся, Міхась адтуль, збоку, чытаў гэты радок. Ён перамог…
Стральцоў насіў у сабе нешта дзіцячае. У ім жыў дух прыгодніцтва. Можа быць, і лёс ягоны праз тое такім складаным стаўся. Ён увесь час чакаў нейкіх цудаў. Выходзілі ў лес – чакаў дзівоснай птушкі, выходзілі на вуліцу – чакаў сустрэчы з нейкім незвычайным чалавекам.”
Нагодай для сустрэчы пісьменнікаў Богдана Задуры (Польшча), Аляксандра Ірванца (Украіна), Уладзіміра Арлова і Андрэя Хадановіча (Беларусь) стаў выхад дзвюх новых паэтычных кніг: перакладной “Труны з Ікеі”Богдана Задуры, якая пабачыла свет у выдавецтве “Логвінаў” пад рэдакцыяй Уладзіміра Арлова, і арыгінальнай — “Цягнік Чыкага-Токіа” Андрэя Хадановіча.
Вечарына складалася з паэтычных чытанняў на розных мова і была больш падобная на сустрэчу даўніх прыяцеляў, якім не патрэбны пераклад: кожны гаварыў на сваёй мове, і ўсе выдатна разумелі і польскую, і ўкраінскую, і беларускую.
Сталай традыцыяй і візітоўкай фестывалю “Вершы на асфальце” памяці Міхася Стральцова ёсць праграма “Вялікае Княства Паэзіі”, якая штогод аб’ядноўвае літарацкую супольнасць былых народаў ВКЛ: Беларусі, Літвы, Латвіі, Польшчы і Украіны. Зрэшты, паэтычнае ВКЛ кожны год пашыраецца.
Надзвычайны і Паўнамоцны амбасадар Літвы ў Рэспубліцы Беларусь Эвалдас Ігнатавічус, які калісьці зладзіў першае “Вялікае Княства Паэзіі” на пляцоўцы літоўскай амбасады, распавёў пра яго ідэю і штогадовае пашырэнне геаграфіі:
“Вялікае Княства Паэзіі” пачалося дзесяць гадоў таму як невялікая камерная з’ява. Спачатку толькі як імпрэза, што яднае народы Вялікага Княства Літоўскага. А пасля “Княства” расло і расло і дарасло да вялікага фармату. Увогуле – чым больш паэзіі, тым менш у свеце не-паэзіі. Чым больш паэзіі, тым менш варажнечы. Зычу ўсім прысутным наталіцца шматгалоссем, шматмоўем гэтага Вялікага Княства, якое сёлета пашырылася ажно да берагоў Новай Зеландыі.”
Хінемаана Бэйкер на пару з перакладчыцай Марыяй Мартысевіч чыталі вершы з другой кнігі паэткі “Косткі”, якая распавядае пра пошукі нацыянальнай ідэнтычнасці.
Напалову маоры, напалову еўрапейка, Хінемаана апісвае тыповыя для мясцовых аўтахтонаў сітуацыі. Гэтак, нашчадкі маоры, на манер беларускіх і ўкраінскіх вышыванак, набіваюць сабе татуіроўкі, вось толькі мужчыны могуць “абшыць” нацыянальным каларытам усё сваё цела, жанчынам жа даводзіцца задавольвацца татуіроўкай выключна на губах і шыі. (Але татуявацца могуць толькі тыя, хто заслужыў гэта перад продкамі.)
Падчас вечарыны каманды перакладчыкаў “Паэзіяй народаў “ПрайдзіСвету” Лявон Баршчэўскі і Зміцер Колас прэзентавалі кнігу выбраных перакладаў вядомых еўрапейскіх і амерыканскіх творцаў “І боль, і прыгажосць…”.
Спадар Баршчэўскі прачытаў у арыгінале вершы на ірландскай, шведскай, расейскай, ісландскай і нямецкай мовах.
Былая кватэра Петруся Броўкі падчас Стральцоўскага фэсту прытуліла самых маленькіх аматараў беларускай паэзіі. На вечарыне можна было пазнаёміцца з дзецьмі паэтаў, якія пайшлі па слядах сваіх бацькоў.
Аксана Спрынчан з дачкой Альжбэтай
Вера Бурлак з сынам
Спяваюць Анатоль Івашчанка і ягоная дачушка
Амаль апоўначы, у апошні дзень фестывалю “Вершы на асфальце” былі названыя пераможцы традыцыйнага паэтычнага слэму. Тры зборныя – Беларусі, Свету і паэтычнага батла “Рухавік” па чарзе прадстаўлялі сваіх гульцоў на сцэне. Кожны з іх, змагаючыся за сябе, працаваў і на агульны камандны лік.
Ганаровае чацвёртае месца занялі прадстаўнікі каманды “Рухавіка” Алесь Сьнег, Аліса Мініна, Рыгор Шабека. Трэцяе месца падзялілі Наста Кудасава і Сяргей Прылуцкі, на другім месцы – Дайва Чапаўскайтэ з Літвы. Перамагла і ўзяла рэванш за мінулагодні слэм Алена Сцепаненка (летась яна саступіла ў фінале Георгію Барташу).
Наста Кудасава і Ігар Кулікоў
Уверсе, злева направа: Валерыя Данілевіч, Ганна Комар; унізе: Георгій Барташ, Сяргей Прылуцкі
Люба Якімчук, Аліса Мініна, Алесь Сьнег
Уверсе, злева направа: Наста Кудасава, Сяргей Бірукоў, Марына Яўсеенка; унізе: Вера Бурлак; Юлія, асістэнт слэму
Нагадваем, што падрабязна пра ўсе падзеі, што адбыліся ў межах пятага, юбілейнага Міжнароднага паэтычнага фестывалю «Вершы на асфальце» памяці Міхася Стральцова, вы можаце прачытаць на сайце Саюза беларускіх пісьменнікаў.
Падборка вершаў Міхася Стральцова і гасцей фестывалю выйшла ў спецвыпуску газеты “Літаратурная Беларусь”, а таксама ў новым, васьмідзясятым нумары часопіса “Дзеяслоў”, якія былі падрыхтаваныя напярэдадні фестывалю.