Уявім сабе фантастычны момант. Як толькі Скарынаў Псалтыр выходзіць з друку, здараецца пэўны часатрус, і мы апынаемся ў байнэце нашых часоў. Паколькі байнэт не можа прайсці міма куды больш дробных падзей, мы ўявілі, за што айчынная інтэрнэт-грамада магла папракнуць Скарыну.
Прадстаўнікі хрысціянскіх канфесій:
—Скарынаўская Бібілія тыповы самвыдат: ён нават не стаў узгадняць тэксты і ілюстрацыі да свайго выдання з царквой. Як такое магчыма, кім ён сябе лічыць?
—Нават горш. Ён паставіў у Біблію свой партрэт, прыраўняўшы сябе не тое што да аўтара, а можа нават да, як гэта сказаць, Бога!
—Так, ні ў якім разе не будзем купляць.
Людзі, блізкія да літаратуры:
—Я, канешне, разумею, выдаць першую кнігу — крута і пачэсна. Аднак як, як з усёй сусветнай літаратурнай скарбніцы абраць менавіта Біблію? Як быццам Біблію мы ўсе не чыталі. Ёсць жа цудоўныя сучасныя паэты, пісьменнікі. Дзе нармальны пераклад “Песні а Раландзе”, напрыклад?
Меркаванне людзей, што не любяць эмігрантаў:
—Давайце скажам шчыра: гэта чэшская кніга. Што ў ёй беларускага? Пераклад? А яшчэ. Канешне, у капіталістычных краінах кожны можа выдаваць што заўгодна. Вы паспрабуйце тут! Бач ты, як выгадна быць беларусам за мяжой.
Дызайнеры:
—Не магу зразумець, гэта вусы альбо нос? Не, давайце ўсе пісьменнікі будуць аздабляць свае выданні самі. Ды ў такім афармленні гэтую кнігу ніхто нават з паліцы не возьме.
Меркаванне прыхільнікаў тэорыі змовы:
—Сусветная масонства падключыла ўсе сілы, каб першымі выдаць так званую “хрысціняскую” кнігу, хаця ўсе мы добра ведаем, што такое “хрысціянства”. Дарэчы, падкажам дызайнерам: гэта не вусы, гэта дакладна нос.
Моўныя інспектары:
—Нават слоўнік Крапівы ў параўнанні з перакладам Скарыны, гэта літаратурная норма. Відаць грошай на карэктара не хапіла, ці сэканоміў і сабе ў кішэню? А мы цяпер разбірайся. Хіба няма перакладчыкаў — адныя дактары ў краіне.
Меркаванне СМІ адной суседняй краіны:
—Националистические СМИ Белоруссии в одни голос восхваляют некого д-ра Ф. Скорину за издание Библии. Дело в том, что книга издана на непонятном диалекте. Мало того, широко известно, что первым издателем на территории Руси, к которым можно отнести и современную Белоруссию, был Иван Федоров. Что значит, не мог? Вы подождите лет 40 там посмотрим.
Каментатары айчынных форумаў:
—Беларусы ізноў знайшлі пад лавай сякеру. Кнігі друкаваць яны пачалі. А пра гэтага забылі, пра нямецкага, ці аўстрыйска. Пра гэтага, пра Метэрлінга, ці Гутэнберга, пра яго вось забылі? Я чалавек адукаваны, быў у Еўропе. Там Біблію можна набыць на кожным кроку!
Журналісцкая супольнасць:
—У Празе будзе прэзентацыя скарынаўскай Бібліі, добра бы зладзіць анлайн. Паедзеце вы і вось вы. Дарэчы, у Празе можна нядорага набыць “Ікеі”. Зробім вось што, на зваротным шляху прыхопіце пару зэдлікаў?
Іншая журналіская супольнасць:
—Першая беларуская кніга? У Празе? У вячэрні выпуск даваць не будзем. Давайце пачакаем да заўтра. Ну калі што, дайце бягучым радком. Падчас сюжэта пра выдру ў Маларыце.
