12 мая ў Мінскім Палацы мастацтва распачаў сваю працу фестываль «Арт-Мінск», які ўжо 8 год прыцягвае да сябе ўвагу мастакоў, гледачоў і мастацтвазнаўцаў. Не выключэнне і сёлетні фэст. Толькі гэтым разам ён прыцягвае ўвагу не гучнымі імёнамі, не запамінальнымі карцінамі, не скандаламі са зняццем прац нязручных аўтараў, ён прыцягвае ўвагу сваёй цішынёй. У вычашчаным ад іншадумства Мінску адбываецца такі ж прычасаны да непазнавальнасці фестываль.
Калі вы толькі пачынаеце цікавіцца сучаснымі беларускімі мастакамі, ёсць верагоднасць, што для вас змены ў атмасферы выстаўленых прац будуць не такімі відавочнымі, як для тых, хто ўжо неаднаразова наведваў мерапрыемствы «Арт-Мінска».
З 2018 года фестываль быў рэкламнай пляцоўкай для маладых беларускіх мастакоў, але пасля падзей 2020 года ён прайшоў праз моцныя, амаль руйнуючыя змены. «Чорныя спісы» непатрэбных аўтараў, змены ў Кодэксе аб культуры з патрабаваннем абавязковага зацвярджэння спіса мастакоў і іх прац прыводзяць да таго, што з выставаў амаль цалкам выкрэсліваюцца творы на гістарычную тэматыку, працы, якія прымушаюць шукаць алегорыю і маюць грамадска-палітычную афарбоўку.
І хаця арганізатары прыклалі шмат намаганняў, каб прыцягнуць да сябе ўвагу падчас адкрыцця мерапрыемства, запусцілі традыцыйнае галасаванне з выбарам найлепшай працы фэста, у сучасных умовах гледачам усё цяжэй і цяжэй будзе знайсці прагрэсіўныя рысы эмацыйна роўнага ў гэтым годзе «Арт-Мінска».
Дык чаму нягледзячы на пералічаныя вышэй мінусы варта ўсё ж такі схадзіць на фестываль сёлета?
Таму што пакуль яшчэ вы можаце ў Палацы мастацтва пабачыць творы любімых маладых аўтараў. Вы можаце паспрабаваць зразумець філасофію карцін Алесі Скарабагатай, адчуць шматлінейнасць графікі Фёдара Шурмялёва, пабачыць каляровы свет чароўных чалавечкаў Валерыя Славука, усміхнуцца ад лёгкага гумару прац Наталлі Ліпскай, вырашыць, якой з каралеўнаў — Барбары Радзівіл ці Боне Сфорцы — больш падыходзіць вобраз, увасоблены ў скульптуры A.Nich, перахапіць позірк палескай бабулі Настассі Чадзій, ледзь не заплакаць ад безвыходнасці каля трыпціха Віктара Сянькова і знайсці для сябе новыя імёны мастакоў, за творчасцю якіх абавязкова захочацца сачыць.
Дзе месціцца?
пр-т Незалежнасці, 47 (м.Плошча Якуба Коласа)
Калі працуе?
з 11 да 20 гадзін (аўторак-нядзеля) да 18 чэрвеня.
Колькі каштуе?
12 руб. — дарослыя; 8 руб. — ільготны.
Што трэба ўзяць з сабой?
Тэлефон, каб даведацца кошт карціны і запісаць прозвішча цікавага аўтара.
Колькі часу зойме наведванне?
Залежыць ад таго, наколькі доўга будзеце натхняцца новымі аўтарамі і захапляцца працамі вядомых мастакоў.
Каму цікава?
Усім неабыякавым да мастацтва і тым, хто толькі становіцца такім.
Магдалена Адынец, budzma.org
