У пятніцу, 5 снежня, у Познані адкрываецца выстава Аляксандра Адамава "Гіперрэалістычная Маці".
Куратарка - Лізавета Сцяцко.
Хтосьці грукае. Яна ўваходзіць і напаўняе прастору, быццам эфір - мяккі, ахінальны і цёплы. Цяпер ты не мусіш турбавацца. Яна застанецца з табой і возьме ўсё на сябе. Ад гэтай хвіліны, дзе б ты ні зірнуў, яна будзе прысутная.
У выставе мастак развівае тэорыю біяпалітычнага інтэрфейсу - сістэмы кругласутачнай падтрымкі, табліц дазіровак і мяккіх кутоў. Гэтая атмасфера апекі далікатна ахутвае, не маючы жорсткай іерархіі, не здзяйсняючы ўлады наўпрост, але ствараючы механізмы добраахвотнага самападпарадкавання.
Знаёмае асяроддзе ператвараецца тут у фрагмент алгарытму, які падтрымлівае грамадскі парадак праз згладжванне пазнавальных канфліктаў.
"Гіперрэалістычная Маці" не можа быць адна, яна прагне целаў, каб існаваць, ёй патрэбныя носьбіты, у якіх яна можа ўсталёўвацца і трываць.
Яна бярэ на сябе цяжар тваёй адказнасці, ствараючы прастору, у якой бяспека не з’яўляецца ілюзіяй, а ёсць фундаментальным элементам штодзённасці, што пранікае ў кожны твой рух і подых.
Візуальная камунікацыя - Даша Абібок.
Працуе выстава да 31 студзеня.