У пятніцу, 26 студзеня, у філіяле Веткаўскага музея — цікавая лекцыя «Ручнік як каляндар» ў межах выставы «Арнаменты Падняпроўя. «Крючча».
Дата: 26 студзеня
Час: 18.00
Месца: філіял Веткаўскага музея, пл. Леніна, 4а, Гомель
У арнаментальнай кампазіцыі аднаго ручніка захавалася фармальная паслядоўнасць розных знакаў. Іх ўзрост — да некалькіх тысяч гадоў.
У гэтай паслядоўнасці знакі змяняюцца ці супрацьстаяць адзін аднаму. Яны растуць і ўскладняюцца. Атрымліваюць унутранае ўскладненне і «прарастаюць» вонкі.
Што ляжыць у аснове іх перамен і фіксацыі гэтага развіцця?
Цвёрдую, амаль святую арганізацыю нельга змяняць адвольна. Гэта адчувалі неглюбскія майстрыхі: «Ежэлі не той узор ставіш — рукама і нагама ўпіраецца — а не йдзець!».
Гэтыя ж майстрыхі яшчэ ў 1980-х памяталі старадаўнія назвы ўзораў: вядзьмедзі, веряб’і, казлы, елкі, лапы, крючча — усяго каля 200 тэрмінаў на розныя тэмы атрымалася запісаць.
Калі дапусціць, што ў аснове «правільнага ручніка» і ўспрыманні прыгажосці ляжаць архаічныя сэнсавыя значэнні, то можна разглядзець шэраг паралельных тэкстаў. Пра перамены года, паслядоўнасць земляробчых дзеянняў на зямлі...
То бок, гэта мадэлі прасторы-часу. Каляндар?
Прыходзьце разам разабрацца ў гэтым на куратарскай лекцыі.
Лектарка — Галіна Нячаева, намесніца дырэктара Веткаўскага музея.
Мова лекцыі — руская.
Уваход — 3 рублі.
