Паэтэсы Вера Буланда і Валянціна Восіпава выступілі 21 ліпеня 2015 года ў бібліятэцы №6 горада Барысава, у санаторыі “Беразіна” Барысаўскага раёна Мінскай вобласці, і 22 ліпеня ў ДК мястэчак Зембін і Ніўкі Барысаўскага раёна Мінскай вобласці.

На сваёй бацькаўшчыне Вера Буланда адзначыла, што тут ступалі ногі народнага паэта Пімена Панчанкі. А ў час падрыхтоўкі кнігі “Я – з вогненнай вёскі” прыязджалі на Барысаўшчыну Янка Брыль, Алесь Адамовіч і Уладзімір Калеснік. І таму ў час выступаў не раз чулася выказванне: “Без чалавечнасці не будзе вечнасці” (П. Панчанка), што і з’явілася тэмай выступаў паэтэс.

Цікавы дыялог адбыўся з чытачамі і ў бібліятэцы, і ў санаторыі, як у Зембіне, так і ў Ніўках, калі пайшла размова пра натхненне, пра тое, як пішуцца вершы, то знарок прыгадаўся верш М. Багдановіча “Песняру”, дзе завастрылася ўвага на словах “У грудзях у людзей сэрцы чэрствыя, быццам з камення, разаб’ецца аб іх слабы верш заўсягды…” Валянціна Восіпава прачытала сваё бачанне пра напісанне вершаў, засяродзіўшы ўвагу, што не толькі са смецця (паводле Ахматавай) бяруцца вершы:

Здавалася…

Душы аголены рывок

Сатрэ радкамі

Тугі зявок.

Ды свет чарсцвее,

І раўнадушша

Ўліваецца ў душы,

Бы ў ахвяру воўк.

А спадарыня Буланда Вера спыніла ўвагу на тым, што не пісаць не можа з дзяцінства:

Паэзія – мая гаспода і мой храм,

Мая дзявочая святая летуценнасць,

Даверлівасць прагнозам і вятрам,

Што сталі назаўжды няўлоўным ценем.

Чытачы і актыўныя ўдзельнікі дыялогу атрымалі ў падарунак ад кампаніі “Будзьма беларусамі” торбачкі, майкі, паштоўкі “Не маўчы па-беларуску”. Развітваліся з пажаданнямі гаварыць, думаць і чытаць па-беларуску.

Тэгі: Барысаўшчына