Ёсць два асноўныя спосабы прымусіць сябе нешта зрабіць. Першы — паспрабаваць матываваць сябе. Другі, менш папулярны — развіваць у сабе дысцыпліну. У чым розніца?
Паколькі рэальнае жыццё ў рэальным свеце часам патрабуе ад людзей рабіць тое, што ніхто ў здаровым розуме не можа ўспрымаць з энтузіязмам, «матывацыя» сутыкаецца з непераадольнай перашкодай у спробе выклікаць энтузіязм да таго, што аб’ектыўна яго не заслугоўвае. У матывацыі вельмі малы тэрмін прыдатнасці, і яе неабходна пастаянна абнаўляць.
Прадуктыўнасць не мае неабходных псіхічных станаў. Для паслядоўных, доўгатэрміновых вынікаў дысцыпліна пераўзыходзіць матывацыю. У выніку матывацыя — гэта спроба дасягнуць стану гатоўнасці да нейкага дзеяння. Дысцыпліна — гэта калі вы робіце нешта, нават тады, калі пачуваецеся не самым лепшым чынам. То бок у любы час, у любым стане і ў любой сітуацыі.
Як развіць дысцыпліну?
Набываючы звычкі — пачынаючы з маленькіх, выкарыстоўваючы іх для далейшых зменаў у паўсядзённым жыцці, будуючы пятлю станоўчай аддачы.