18 лістапада 1883 г. нарадзіўся адзін з арганізатараў абвяшчэння незалежнасці Беларускай Народнай Рэспублікі, другі старшыня рады БНР Язэп Лёсік.
Родам быў з Мікалаешчыны, што ў Стаўбцоўскім раёне. Вучыўся ў Маладзечанскай духоўнай семінарыі. У 1905 годзе быў арыштаваны за ўдзел у рэвалюцыйных дзеяннях, за што пазней быў пажыццёва сасланы ў Іркуцкую губерню.
Пасля Лютаўскай рэвалюцыі вярнуўся з высылкі на Радзіму і далучыўся да Беларускай Сацыялістычнай Грамады. Хутка стаў адным з лідараў яе правага крыла, рэдагаваў газету "Вольная Беларусь". Стаў адным з ініцыятараў стварэння Беларускай Народнай Рэспублікі і падпісання акта аб яе незалежнасці 25 сакавіка 1918 года. Узначальваў выканаўчы камітэт Вялікай Беларускай Рады. Удзельнік Першага Усебеларускага з'езда. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі публічна выступаў супраць бальшавікоў і разгону кангрэса. Пасля Рыжскага міру ў сакавіку 1921 года вырашыў застацца ў БССР. Выступаў з лекцыямі ў БДУ і Беларускім педагагічным тэхнікуме, з 1922 года быў у Інбелкульце. Увосень таго ж года быў арыштаваны, яго кнігу па беларускай граматыцы «Практычная граматыка беларускае мовы» газета “Звязда” прызнала контррэвалюцыйнай. Хуткаму вяртанню на свабоду Лёсіка паспрыяў колішні наркам асветы Савецкай Сацыялістычнай Беларускай Рэспублікі Усевалад Ігнатоўскі. У снежні Лёсік быў на волі і вярнуўся да сваёй пасады ў Інбелкульце.
Выдаў больш за 10 кніг па беларускаму правапісу, пісаў артыкулы па гісторыі і культуры Беларусі. У 1930 годзе зноўку арыштаваны па справе "Саюза вызвалення Беларусі". З 10 красавіка 1931 года Лёсік з сям’ёю высланы на 5 гадоў на Саратаўшчыну. Выкладаў у педагагічным тэхнікуме горада Нікалаеўскі.
Язэп Лёсік з жонкай Вандай Лявіцкай і дзецьмі Юрасём, Люцыяй і Алесяй
Праз тры гады амніставаны без дазволу на вяртанне на Радзіму, Лёсік з сям’ёю перабраўся на Браншчыну, выкладаў рускую мову ў адной з мясцовых вёсак. Увосень 1937 года перабраўся на Саратаўшчыну ў Актарск, каб весці выкладчыцкую дзейнасць у тэхнікуме.
Чарговы раз арыштавалі Язэпа Лёсіка ў чэрвені 1938 года па справе аб контрэвалюцыйнай дзейнасці. 31 сакавіка 1940 года быў асуджаны на 5 гадоў ГУЛАГу за антысавецкую агітацыйную дзейнасць. Ёсць дзве версіі смерці Язэпа Лёсіка, афіцыйная – памёр ад сухотаў на наступны дзень пасля абвяшчэння прысуда, другая – адразу быў расстраляны. Дакладная дата смерці і месца пахавання – невядомыя.
