Мсціжская сярэдняя школа – родная школа паэтэсы Веры Буланда, якую яна наведвае з асаблівай радасцю і трапяткімі пачуццямі, прыгадваючы адначасова часы дзяцінства і юнацтва, розныя шчаслівыя і трагічныя падзеі, звязаныя з родным мястэчкам, сваіх настаўнікаў, некаторыя з якіх яшчэ жывуць і падтрымліваюць сувязь са сваёй вучаніцай. Падыходзячы да школы, нельга абмінуць помнік спаленым мужчынам – аднавяскоўцам і партызанам 4 кастрычніка 1942 года. Пра гэта падрабязна распавядаюць у кнізе “Я – з вогненнай вёскі” Я. Брыль, Ул. Калеснік, А. Адамовіч. І шмат іншага прыгадвае выпускніца роднай школы, паведамляючы для выхаванцаў нешта новае, а некаторыя звесткі яны ўжо самі распавядаюць, бо ведаюць ад сваіх бацькоў і настаўнікаў.

З няменшай цікавасцю вучні слухалі і вершы зямлячкі, асабліва звязаныя з роднымі мясцінамі:

Прыехаць бы на Мсціж свой леташні,

Калі былі мы значна лепшымі,

Каб па лугах прайсціся босымі,

Умыцца б травамі нам роснымі,

Ды сонцам ранішнім уцерціся,

І на вясёлку абаперціся,

Самім сабе сказаць, што весела

Пабыць у краі сваім песенным,

Хоць у цяперашнім, не леташнім,

Каб нашы думкі сталі лепшымі.

Вядома, сум па маме і тату, роднай хаце не прамінула ў сваёй гутарцы паэтэса:

І так жадаю зноў прачнуцца

Ад дотыку далоні маці,

Абняцца з ёй, ёй усміхнуцца

І босаю прайсці па хаце.

І потым разам завіхацца

Ля печы, у двары і ў пуньцы…

О, як бы слухала я маці,

Калі б не ў снах дамоў вярнуцца.

Ад кампаніі “Будзьма беларусамі!” актыўныя вучні атрымалі падарункі: паштоўкі “Не маўчым па-беларуску”, торбачкі.

Тэгі: Барысаўшчына