31.05.2022 | Грамадства

Калі варта рабіць пераацэнку жыцця?

Алесь Тодараў разважае на budzma.org аб тым, калі варта праводзіць рэвізію сваіх жыццёвых каштоўнасцяў і для чаго гэта ў прынцыпе неабходна.

Фота:flytothesky.ru

Яшчэ са школьнай лавы нас прывучаюць да таго, што сапраўдны бізнес толькі для беспрынцыпных людзей, вялікіх грошай зарабіць сумленна немагчыма, а каб дамагчыся хаця б нечага вартага ў жыцці, трэба ісці па галовах не зважаючы ні на што. Лінейку падобных стэрэатыпаў можна працягваць бясконца і на любую тэму.

Пры гэтым рэальнае жыццё нам паказвае адваротнае: у кампаніях, дзе пануе культура адкрытасці і даверу, прадуктыўнасць на 30% вышэй, крэатыўнасць расце ці не на ўсе 300%, а продажы падвышаюцца сама меней на 40%.

Так ці іначай, але людзі могуць пражыць усё жыццё не меняючы сваіх звыклых паглядаў. Але калі хочаш выглядаць у вачах навакольных прывабна, быць з імі шчырым і будаваць адносіны на даверы, трэба час ад часу рабіць рэвізію сваіх каштоўнасцей. Без сумневу адкідаць старое, тое, што ўжо аджыло сваё і шукаць нешта новае, што прынясе поспех, плён і якасныя змены.

Дык калі ж трэба праводзіць такую пераацэнку? Як даведацца, што для трансфармацыі прыйшоў час? Трывожныя званочкі могуць быць у самых розных сферах, галоўнае — своечасова іх заўважыць.

Напрыклад, паразумецца з сябрамі і знаёмымі стала вельмі цяжка. Усё нібыта, як і раней, але былой прыязнасці і цікавасці ўжо няма.

Праца, якая і так не была любімай, зрабілася цяжкай. І рэалістычных варыянтаў усяго два: альбо максімальна ўключыцца ў бягучку сцяўшы зубы, або змяніць яе кардынальна. Пры гэтым у першым варыянце ёсць адзін істотны мінус: калі на працы трымаюць адно неабходнасць, страх перад будучыняй, завядзёнка — рана ці позна гэта вылезе на паверхню ды стане прыносіць яшчэ большыя праблемы.

Знікла ранейшая сардэчнасць у адносінах, якія раптам пачалі трашчаць па швах. Цяжка знайсці агульную мову і спрабаваць адкруціць да стану «як некалі было», калі зразумела, што назад шляхоў ужо няма. Падвысілася адчуванне адзіноты. Следам за тым, калі адваляцца ўсе непатрэбныя, неабавязковыя і зжыўшыя сябе сувязі, прыйдзе абсалютная пустата. Спачатку яна будзе пужаць сваёй перспектывай застацца зусім аднаму, але не варта яе баяцца. Пачуццё адзіноты — верны знак таго, што прыйшоў час нешта мяняць і мяняцца самому.

Можна, канешне, рабіць выгляд, што вакол нічога не мяняецца і ўсё па ранейшаму, але доўга падманваць самога сябе ды і іншых не атрымаецца. Кожны чалавек здольны адчуваць хлусню, у тым ліку і ўласную, зразумець, што нешта не так і абраная дарога вядзе зусім не туды.

Быць шчырым з самім сабой — важная каштоўнасць для любога чалавека. Бо калі наспеў час пераменаў, то варта шукаць выйсце, а не хаваць галаву ў пясок. Вакол поўна людзей, якія хлусяць самі сабе, нібыта з іхным жыццём усё ў поўным парадку. І пакутуюць яны часцяком не ад нейкіх рэальных праблемаў, якімі могуць быць вайна, голад, адсутнасць працы і перспектываў, а прыдуманых. Проста таму, што не могуць самі сабе прызнаца ў тым, што нешта з іхным жыццём не тое.

Каб пачаць пераадольваць такі стан трэба зрабіць першы крок — зірнуць праўдзе ў вочы і прызнасць, што ў вас ёсць праблемы з якімі цяжка жыць. І галоўная крыніца гэтых праблем — найперш вы самі.

Як толькі вы гэта ўсведамляеце, самі сабе прызнаецеся ва ўсіх сваіх праблемах, у душы хутчэй за ўсё наступіць унутраны спакой. Нават калі ў выніку такіх роздумаў прыйдзе адчуванне таго, што вашая персанальная карціна свету абрынулася. Нічога страшнага, усё можна паправіць і перасабраць. Галоўнае — жаданне.

Бо глабальна ў гэтым свеце ўсё залежыць найперш ад нас саміх. Трэба парою навучыцца браць адказнасць на сябе. І гэта дасць бясконцую прастору для самых розных варыянтаў і магчымасцяў далейшага развіцця. А многія абмежаванні пададуцца прыдуманай ілюзіяй. Можна, канешне, абвінавачваць ва ўсіх бедах тупога начальніка, прадажных палітыкаў ці марсіян. Але плёну такая пазіцыя не прынясе.

Далей, пасля таго, як прыйшло разуменне таго, што пераацэнка каштоўнасцей і праўда неабходная проста тут і цяпер, варта прыступаць да яе. Найперш трэба шукаць тое, што прынясе плён у працоўным або прыватным жыцці. Усё залежыць, вядома, ад таго, дзе назіраюцца найперш праблемы — на асабістым ці якім іншым фронце.

Працэс гэты будзе далёка не далікатным і будзе прыносіць не толькі пазітыў. Бо ў першую чаргу гэта будзе ломка ўсяго таго што нажывалася «непасільнай працай» цягам многіх гадоў. Парою бывае не так і лёгка адмовіцца ад тых звычак, якія прыносяць адно шкоду і негатыў. І далёка не ва ўсіх гэта атрымліваецца. І тым не менш спрабаваць варта, бо калі атрымаецца вы і самі зразумееце, што гэта таго было варта.

Псіхалагічныя факты аб паводзінах.

1. Хлусня патрабуе сур’ёзных разумовых намаганняў. Чалавек, які любіць хлусіць, заўсёды павінен памятаць, што, каму і калі казаў. Чым большае ў яго кола зносін, тым больш нагодаў для хлусні. Адпаведна тым цяжэй яму жыць.

2. Калі чалавек перакананы, што за ім назіраюць, ён паводзіць сябе лепш. Спрацоўвае станоўчы бок так званага «эфекту пражэктара».

3. Адзінае, што перашкаджае людзям быць шчаслівымі тут і цяпер — гэта ўласныя страхі і асцярогі. Тыя, якія часцяком яны самі сабе і ствараюць.

4. Людзі схільныя фармаваць псіхалагічны партрэт новага знаёмага сыходзячы з яго фізічных дадзеных і знешняга выгляду. Каб скласці падсвядомы партрэт кагосьці, дастаткова ўсяго 4 секунд.

5. Людзі схільныя дабівацца каласальных поспехаў, калі яны спрабуюць кагосьці перасягнуць. Аднак усе гэтыя поспехі не даюць ніякай радасці датуль, пакуль канкурэнт не абагнаны.