Алесь Тодараў разважае на budzma.org аб тым, што рабіць, калі перапаўняе злосць, як кантраляваць негатыў, і ці трэба наогул спрачацца на эмоцыях. 

Нядаўняя хваля чаканага хэйту беларусаў паказала, што далёка не ўсе нашы суайчыннікі могуць спакойна і ўзважана паставіцца да сітуацыі, у якой аказаліся. Многіх разбірае злосць ад таго, што іх ва ўсім вінавацяць суседзі, ускладаючы на іх віну за тое, чаго тыя не рабілі. Накрывае негатыў, губляецца самакантроль, душу перапаўняе праведны гнеў. 

Але ж давайце разбяромся, чым ёсць насамрэч тая злосць, гнеў, негатыўныя думкі, і ці варта наогул рэагаваць на такія закіды? 

24health.by

Злосць — гэта вельмі моцная эмоцыя. Калі казаць зусім проста, то гэта калі вы думаеце «як так можна!?» у адказ на нечыя дзеянні або словы. У нашым выпадку — гэта найперш словы, допісы або каментары ў сеціве. Ад прачытання іх сэрца пачынае біцца часцей, з’яўляецца жаданне крычаць і спрачацца. Але ж зусім не абавязкова пераходзіць да гэтага, бо можна паступіць іначай. 

Па факце спачатку ўзнікае толькі думка, якая спараджае эмоцыю, а ўжо потым цела падае імпульсы. На ўсё гэта патрэбна каля 90 секунд. Рэакцыя мозгу на раздражняльнік — гэта хімічны працэс, а ўжо яго вынік эмоцыі: злосць, трывога, страх. І кожная эмоцыя доўжыцца не больш за паўтары хвіліны, калі яе не падсілкоўваць. Пасля ў чалавека два варыянты: падкінуць дроў у «эмацыйнае» вогнішча або паспрабаваць астудзіць свой розум. 

На вялікі жаль, кантраляваць хімічныя працэсы ў мозгу нельга. Але можна зрабіць выбар і вырашыць, ці варта на іх рэагаваць наогул. Рэакцыі — гэта вугаль для эмацыйнай печы. Адпаведна, не трэба адразу ж кідацца ў тое «полымя». Пачакайце паўтары хвіліны, і агонь у грудзях пагасне сам па сабе. Калі ж вам вельмі карціць паспрачацца, то рабіце гэта акуратна, не губляючы свайго эмацыянальнага інтэлекту. 

 zen.yandex.ru

Звяртайцеся да досведу папярэднікаў. Напрыклад, звярніце ўвагу на старажытных грэкаў, якія хаця і жылі вельмі даўно, але адчувалі ўсё тое ж самае, што і мы цяпер. 

Напрыклад Сакрат, калі блукаў па Афінах, падыходзіў да людзей і зацягваў іх у доўгія дыскусіі, калі быў з імі ў нечым не згодны. У гэтых абмеркаваннях — дакладней, у захаваных аб іх запісах — ёсць мноства прыкладаў, як яго пытанні раздражнялі і засмучалі суразмоўцаў. І афіняне з часам настолькі раззлаваліся, што прысудзілі Сакрата да смерці.

 phonoteka.org

Аднак Сакрат, здавалася, ніколі крэпка не пераймаўся. Нават у размовах аб жыцці і смерці ён заўсёды заставаўся стрыманым. Бо быў найперш зацікаўлены ў тым, каб выслухаць іншага чалавека, чым пераканацца, ці выслухалі яго самога, або — да чаго імкнецца абсалютная большасць — перамагчы ў спрэчцы.

Калі вы наступным разам увяжацеся ў чарговую зацятую спрэчку, спытайце сябе: а ці ёсць прычына змагацца з гэтай нагоды? Гэтая спрэчка дапаможа вырашыць нешта? Ці будзе мудры або адукаваны чалавек такім жа аматарам падыскутаваць, якім, магчыма, схільныя быць вы? 

Нямецкі мысляр Фрыдрых Ніцшэ ў сваёй знакамітай працы «Так сказаў Заратустра» вуснамі галоўнага героя вучыў:

 id.pinterest.com

«Я люблю адважных: але мала быць рубакам, трэба яшчэ ведаць, каго рубаць!

І часта адвагі бывае болей у тым, каб утрымацца і прайсці міма: і захаваць сябе на больш вартага ворага!

Хай будуць ворагамі вам толькі тыя, хто варты нянавісці, а не пагарды: вы павінны ганарыцца сваімі ворагамі: так я калісьці вучыў вас.

На больш вартага ворага вы павінны захаваць сябе, братове мае: таму многіх вы павінны абмінуць на дарозе сваёй».

Проста падумайце, чаго вы маглі дамагчыся і наколькі лепш пачуваліся б, каб змаглі пераадолець жаданне ваяваць і перамагаць у кожнай дробязі. Узважце ўсе «за» і «супраць». 

Пагасіць гнеў у адзін момант — задача надта цяжкая. Таму лепей ведаць яго пачатак. Задайце сабе пытанне: а што адбылося? Бо вельмі важна разумець, што менавіта вас так раззлавала.

Калі ў пэўнай сітуацыі вы зразумееце, што вам цяжка трымаць у руках сябе, то для пачатку хаця б паспрабуйце прызнаць, што ў вас ёсць праблема з кантролем эмоцый. 

Каб яе вырашыць, уключыце эмпатыю. Калі вы злуецеся на нейкага канкрэтнага чалавека, то паспрабуйце паглядзець на сітуацыю яго вачыма. Галоўнае — захоўвайце аб’ектыўнасць. 

Не лішнім будзе скарыстацца ў пэўны момант і гумарам. Вядома, калі гэта будзе дарэчным. Калі чалавек умее пажартаваць з сябе, ён не стане крыўдзіцца і ўступаць у канфлікт, а можа перавесці сітуацыю ў жарт.

3 крокі да эмацыйнай устойлівасці

b17.ru

1. Пазітыўны настрой

Па-сапраўднаму эмацыйна ўстойлівыя людзі ўмеюць трымаць баланс паміж пазітыўным прагнозам і рэалістычным поглядам на рэчы. Не варта зацыклівацца на дрэнным, трэба працягваць дзейнічаць.

2. Медытацыя

Медытацыя дапамагае лягчэй адпускаць страхі, боль і крыўды, стымулюе мазгавую актыўнасць, павялічвае ўзровень канцэнтрацыі і ўвагі.

3. Клопат пра сябе

Пачніце займацца спортам, сачыце за харчаваннем, аналізуйце свае думкі. Старайцеся высыпацца, рэгулярна сілкуйцеся, шмат рухайцеся. 

Калі будзеце кіравацца гэтымі простымі парадамі, вам будзе значна прасцей кіраваць сваімі эмоцыямі. Поспехаў!

Алесь Тодараў, budzma.org