Паэт Андрэй Хадановіч парадаваў чытачоў святочным калядным вершам.
Аўтобус
Мудрацы захмялелі й забылі дары
у аўтобусе да Бэтлеема,
бо вятры разагналі аблокі ўгары
і п’яніла сузор’яў паэма...
А кіроўца далей падарункі вязе
неслухмянай і файнай малечы,
і кладзе пад ялінкай, усім па чарзе,
непатрэбныя, важныя рэчы.
А кіроўца сьмяецца ў сваю бараду
і падвозіць мядзьведзя, казу і
пастухоў, каб вялі ў Новы год Каляду,
а Стары ўсё газуе, газуе.
(Той малы пастушок — гэта ты ў восем год,
з пугай дзедавай крочыш дахаты.)
Пастухі ўцекачам падарылі намёт,
цёплы спальнік і тэрмас гарбаты.
Калядуе анёлак з трубою ў сьвятле,
а другі — з пастуховай трысьцінкай,
каб малечы іх верш на аўтобусным шкле
прачытаць беларускай лацінкай.
Канцавыя прыпынкі — свабода і мір,
хоць кіроўца старэнькі, няхуткі...
Хто сьпявае ў салоне? Ты сам, пасажыр
бэтлеемскай каляднай маршруткі.
