Напэўна, вы ўжо чулі пра чырвоныя майткі на жырандолі, што дапамагаюць здзяйсняцца марам. Ды не раз клікалі «халяву» ў ноч перад іспытамі. Альбо бегалі пад першым снегам са словамі: «Сняжок, сняжок, дай мне піражок!».
Гэтыя і іншыя смешныя ды недарэчныя рытуалы прапануе выкарыстоўваць методыка сімарон. У чым сутнасць методыкі і наколькі яна эфектыўная? Распавядаем пра некалькі простых рытуалаў, якія дапамогуць палепшыць настрой сабе і блізкім.
Сутнасць сімаронаў у тым, каб зняць эмацыйнае напружанне, якое з’яўляецца ў складанай сітуацыі альбо ў сувязі з нейкім важным для нас пытаннем ці жаданнем. Здымаецца гэта напружанне праз смех і разняволенасць недарэчнасцяў, якія трэба выканаць адпаведна з тэхнікай. Да таго ж на падмурку прыемных эмоцый фарміруюцца (якарацца) пазітыўныя ўстаноўкі. А асацыяцыі дапамагаюць падсвядомасці знайсці выйсце альбо адказ на наш запыт.
Натуральна, гэта вельмі спрошчанае апісанне філасофіі сімарона (часам можна сустрэць назву школа Бурлан-до па прозвішчы яе заснавальнікаў — Пятра і Петры Бурланаў). Каб разабрацца больш дэтальна, варта пачытаць адпаведную літаратуру (глядзіце спіс унізе артыкула) альбо схадзіць на заняткі сімаранаўтаў.
Тут мы прапануем некалькі лёгкіх рытуалаў для розных выпадкаў — паспрабаваць «калдунства» на практыцы. Альбо проста палепшыць настрой сабе і блізкім (калі выконваць рытуалы ў вясёлай кампаніі). А там ужо самі вырашыце: ці працуе сімарон.
Умоўна сімаронскія рытуалы можна падзяліць на некалькі відаў.
Бадай, самыя недарэчныя і вясёлыя тэхнікі. Сэнс у тым, што выконваюцца практычныя дзеянні па абстрактных асацыяцыях.
Напрыклад, пра цяжкае жыццёвае становішча мы кажам: «Сяджу ў поўнай дупе». Што прапануе сімарон? Вылезці з яе. У прамым сэнсе. Бярэм вялікую кардонную скрыню, пішам на ёй вялікімі літарамі «Дупа» (як варыянт — «крызіс», «бяда» і г. д.). Адводзім сабе час на шкадаванне і ўяўленні сваіх цяжкасцей у поўным аб’ёме — хвілінку-дзве шкадуем сябе, прагаворваючы, у чым менавіта заключаецца ваша «дупа». А пасля пралазім праз скрыню, разрываючы сценку з адпаведным надпісам. Тут галоўнае — лёгкасць, весялосць, яркае ўяўленне, што вы дакладна «вылазіце» з цяжкасцей.
Таксама па асацыяцыі вельмі шмат рытуалаў на «прыцягненне» грошай і дабрабыту. Вядомы выраз «рубіць капусту (зеляніну)» у сімаронскіх тэхніках выконваецца так: набываеце вялікі качан капусты (пук зеляніны) і рубіце яго, уяўляючы, як грошы ідуць да вас з усіх бакоў.
Шчасце «забылася дарогу» да вас? Сімаранаўты раяць намаляваць і раскласці стрэлачкі з надпісамі «дарога шчасцю» (здароўю, каханню і г. д.).
Хочаце, каб жыццё (праца, кіраўніцтва) былі «малінамі»? Тут дапаможа малінавае варэнне. Пішам на шклянцы «маё жыццё — маліны» і з’ядаем за 27 дзён па лыжачцы. 27 — чароўны лік для сімарона і сустракаецца ў шмат якіх рытуалах.
Гэта практыка складання пазітыўных установак. Лепш за ўсё, на думку Бурланаў, працуюць вершаваныя афірмацыі. Штось па тыпе «я пагладжу кату лапкі, каб былі ў кішэні «бабкі»» (ну і адпаведна трэба нагладжваць каціныя лапкі).
Таксама са словамі можна варыць «чароўнае зелле». У чырвоным рондалі кіпяцім ваду і дадаем розныя спецыі і прадукты, на кожны загадваючы патрэбнае (здароўе, каханне, новы тэлефон — усё, што захочаце).
Важна: вынік мусіць атрымацца ядомым і пажадана смачным. Бо для сканчэння рытуалу «зелле» трэба з’есці/выпіць.
Тэхніка выканання жадання з дапамогай малявання называецца «сімпатызацыя», альбо «загагуліна», і складаецца з трох этапаў.
1. Правяраем, ці сапраўды гэта наша жаданне. Уяўляем, што яно ўжо здзейснена і «разганяемся» да максімуму таго, што можа падарыць нам гэта жаданне. Напрыклад, хочаце набыць сабе пэўную кнігу. Уявіце, што вы ўжо нясеце яе ў сваім плецаку. Далей — сядаеце ў сваёй любімай кавярні і пачынаеце чытаць. Тут вамі і кнігай цікавіцца вядомы рэжысёр, які выпадкова забег папіць кавы. І вось вы ўжо адыгрываеце галоўную ролю самага крутога кіно. Тут няма абмежаванняў — ваша жаданне, нават самае маленькае і простае, можа цалкам змяніць ваша жыццё.
2. Калі ўжо адчулі, што далей — няма куды. Жаданне максімальна нарабіла вам карысці, бяром аловак ці ручку і малюем што заўгодна — адпускаем руку, няхай сама намалюе штось. Уважліва разглядаем вынік — загагуліну. І ператвараем яе ў «сімпацягу». Гэта значыць, надаем ёй нейкі сэнс, любуемся сваім «шэдэўрам».
3. Апошні этап — шукаем штось падобнае (нават вельмі аддалена) на сваю «сімпацягу». Гэта можа быць упрыгожанне на чалавеку, малюнак на акне аўтобуса, узор на дыванку і г. д. Такі «знак» і падкажа вам, дзе шукаць здзяйсненне сваёй мары.
Тэхнік і рытуалаў вельмі шмат. І самае цікавае — у сімароне няма строгіх правілаў, пэўных інструментаў, часу і памяшканняў. Кожны рытуал можна перабудоўваць і падладжваць пад свае абставіны.
Галоўнае — пазітыўны настрой, лёгкасць і разняволенасць. Бо асноўны пастулат сімаранаўтаў — успрымаць жыццё як гульню, дзе кожны — сапраўдны чараўнік і можа начараваць усё, што заўгодна, з падручных сродкаў.
У школы Бурлан-до і методык сімарона ёсць як прыхільнікі, так і крытыкі. Бо вынікі і эфект ад падобных практык складана падлічыць у дакладных лічбах. Каму верыць — асабісты выбар кожнага. Ды й эфект ад такіх рытуалаў будзе не аднолькавы — усё залежыць ад вашага настрою і фантазіі. Але паспрабаваць штосьці варта — можа, жыццё і не ператворыцца ў чароўную казку проста на ранак, але павесяліцеся вы дакладна!
ВЛ, для budzma.org
Літаратура па тэме:
Бурлан П., Бурлан П. Симорон из первых рук, или Как достичь того, чего достичь невозможно
Бурлан П., Бурлан П. Симорон-навигатор, или Жизнь без преград
Владимир Долохов, Вадим Гурангов. Фейерверк волшебства
Юния Бурэ. Хомо-симоронус — человек-волшебник