Прыйдзем, нарэшце, да фінішу ў гэтым калядна-навагоднім марафоне: сабралі для вас яшчэ адну падборку ад беларускіх музыкаў, якую вы маглі прапусціць у святочным калаўроце, піша @by_culture.
Кранальную, крыху дэпрэсіўную, крыху адзвязную, традыцыйна фаталісцкую. Але з нязменнай надзеяй на тое, што хутка святло пераможа цемру.
Глядзім кліпы і слухаем трэкі з культуролагам Максімам Жбанковым.
Naka — IZNUTRI
Музычная варыяцыя на тэму «вялізарнага болю, з якім жывуць беларусы».
Жорсткая электроніка, дэфармаваны вакал, вострыя словы. Гэта чапляла б і без драматычнага відэа з удзелам умоўных «красаўцаў». А з ім працуе яшчэ мацней. Здаецца, часам нават празмерна. Арт у чарговы раз глядзіцца ў люстэрка нашай штодзённасці. І не надта ведае, што з ёй такой рабіць.
J:Морс — «Бывай»
«Вы — мае асяроддзе, вы маё паветра. І цяпер амаль няма чым дыхаць», — прэзентуючы кліп, лідар гурта Уладзімір Пугач звярнуўся да сяброў, якія «спакавалі валізы, пасадзілі дзяцей на задняе сядзенне і прапалі з майго жыцця». Звычайныя морсаўскія сентыментальныя распевы гэтым разам атрымалі дадатковае сэнсавае вымярэнне: расповед пра расколатую няскончаным крызісам нацыю.
МутнаеВока — «Соль на свята»
Шматзначны гатычна-вампірскі зонг, сеанс драматычнай меладэкламацыі з гіпнатычным драйвам і крывой ўсмешкай. Хапацца за нож? Бегчы абы куды? Зрабіць выгляд, што нічога не адбылося? Як ні лічы — усё марна. Як у чорным сне. Як у нашай штодзённасці.
TOR BAND — «Беларус беларусу беларус»
Наш айчынны ZZ Top з чарговай дозай шчырага беларускага трэшачка. У ірландскіх пабах пад такое гасілі півас, біліся куфлямі ды танчылі ў цяжкіх ботах. А у нас агучваюць дэпрэсіўную прастору бадзёрымі патрыятычнымі крычалкамі. З лірыкай, наўпрост пазычанай з аўтарскіх калонак (нібыта) ацалелай апазіцыйнай прэсы.
Stary Olsa – «Balada pra Cmoka»
«Спрадвечная тэма барацьбы цемры і святла, супрацьстаяння старога і новага, пра адвагу, сілу, мужнасць і веру» – піша гурт, прэзентуючы свой новы сінгл. Батлеечны фармат ідэальна пасуе сучаснай сітуацыі: у адсутнасці моцных рухаў застаецца забаўляцца адвечнымі сюжэтамі.
Нагуаль – «Рождество»
Ёлкі ўжо даўно ў горадзе і ладзяць свой спрадвечны этна-панк-рэйв! Лёня Паўлёнак са сваёй каляровай хеўрай зноў спявае на мове невядомых тубыльцаў – і не патрабуе перакладу. Бо адвязнае стрыт-паці – хай сабе й умоўнае – выдатна пазбаўляе рэшткаў песімізму і аскепкаў розуму. Танчы! Шызуй! І ані слоўка пра балаклавы.
