Выйшла ў свет кніга Рыгора Барадуліна «У ката Мірона чорная карона», і хоць паэт адышоў у лепшы свет 8 гадоў таму, творчасць яго жыве, а творы — выдаюцца. Укладальніцай кнігі выступіла беларуская літаратарка Аксана Спрынчан. Budzma.org дазнаўся ў яе, што гэта за кніга і чым яна будзе цікавая як дарослым, так і дзецям.

Ад малюнкаў з коцікамі да выдання кнігі

Аксана Спрынчан распавядае, як нарадзілася ідэя стварыць гэтую кнігу. Усё пачалося з сумеснай працы з мастаком Міхасём Дайлідавым. Ён аздабляў аўтарскую кнігу Аксаны і шматлікія кнігі, якія яна ўкладала: «Аднойчы ён прынёс мне чорна-белыя малюнкі катоў і прапанаваў напісаць да іх вершы. Каты былі гэтакія выкшталцоныя і шляхотныя, што, здавалася, ты ў каціным раі на зямлі, пра што яшчэ можна марыць. Але раптам я ўспомніла, што дачка ў школе пісала навуковую працу "І кот як нейкі дух сярэднявечча. Вобраз ката ў жыцці і творчасці Рыгора Барадуліна", і зразумела, што вершы для гэтых малюнкаў ужо створаныя, раскіданыя па розных кнігах, трэба іх толькі пасяліць разам, укласці старонку за старонкаю», — натхнёна распавядае літаратарка.

Па нейкім часе атрымалася знайсці і выдавецтва, якое было зацікаўленае выдаць такую кнігу — выдавецтва «Кнігазбор» у серыі «Каляровы ровар».

Кніга ад 0 да Вечнасці, чаму так?

У апісанні да кнігі ёсць узроставая пазнака: ад 0 да Вечнасці. Аксана апавядае, чаму кніга можа быць цікавай дзецям і дарослым: «Кніга пра катоў і пра нас, пра жыццё і смерць, таму і ад 0 да Вечнасці. Кожны адчуе нешта сваё, пацікавіцца жыццём Рыгора Барадуліна, звязаным з катамі. Вось, да прыкладу, што знайшла дачка для сваёй працы: «Котка Рыжуля пражыла ў Рыгора Барадуліна 21 год, потым жыў кот Мірон, а ў 2003 годзе паэт узяў у сваіх родных Ушачах Рысіка. Кот Мірон быў чорна-белым, а Рыжуля і Рысік рудымі. Ва ўсіх інтэрв’ю, успамінах і выступах Рыгор Барадулін не забываўся сказаць добрае слова пра сваіх катоў», — тлумачыць Аксана.

Каты для Рыгора Барадуліна заўжды былі натхненнем і падтрымкай. У 2010 годзе паэт больш за месяц прабыў у лякарні, дык па вяртанні сказаў у адным з інтэрв’ю, што сустрэў Рысіка і настрой адразу палепшаў, захацелася жыць і пісаць.

«Кот быў сапраўдным удзельнікам сям’і для паэта. Пра гэта ведалі і ўсе сябры. Перад смерцю народны пісьменнік Васіль Быкаў перадаў прывітанне кату Мірону Рыгору Барадуліна, што занатаваў у дзённіках Сяргей Шапран», — працягвае ўкладальніца кнігі.

«Рыгор Барадулін параўноўваў катоў з дзецьмі: "А што вы думаеце! Ён, як і дзіця, адчувае, хто добры, а хто дрэнны". А гэтае адчуванне ва ўсе часы патрэбнае як дзецям, гэтак і дарослым. Нездарма, відаць, і дзве кнігі для дзяцей Рыгора Барадуліна маюць у назвах катоў: "Ішоў коця па канапе" (1997) і "Кошки в лукошке" (1985, на рус. мове)», — рэзюмуе літаратарка.

Кніга не пра павучанне, а пра любоў

Аксана апавядае, што галоўная ідэя кнігі зусім не пра павучанне дзяцей і дарослых, сэнс кнігі нашмат глыбей: «Меней за ўсё я думаю пра павучанні, болей за ўсё пра любоў. Пэўная, што менавіта яе шмат у гэтай кнізе».

Назву кнігі кожны можа разумець па-свойму: «Для назвы кнігі я абрала радок "У ката Мірона чорная карона" з верша "Кот Мірон", бо і кот Мірон быў чорна-белы, і кніга чорна-белая. А пасля, як гэта бывае са знакамітымі аўтарамі, кожны стаў бачыць у назве нешта сваё: нехта ўзгадваў Мірона-Чалавека, нехта пабачыў адсыланне да праблемы каронавіруса ("чорная карона" альбо прачытаў "Мікрона"),» — апавядае пра асацыяцыі чытачоў укладальніца.

Чаму ж каты ўпрыгожваюць Беларусь?

Завяршае размову з Budzma.org укладальніца кнігі і літаратарка Аксана Спрынчан тэзай, над якой хочацца паразважаць: «Упрыгожваюць, бо імкнуцца да хараства, самі будучы хараством. Але не толькі ўпрыгожваюць — і лекуюць, а гэта таксама надзвычай актуальна для беларусаў».

Кнігу можна набыць у «Акадэмкнізе», «Цэнтральнай кнігарні», «Светачы», «Кнігах і кніжачках», «Параграфе 45», «Рагне». З дастаўкай па Менску і дасыланнем у knihi.by, «Тэхналогіі», «Мой модны кут», kniger.by.

АМ, Budzma.org