1 кастрычніка ў Магілёве на этнахутары “Зялёны гай” пасля двухгадовага перапынку зноў было праведзенае свята, бадай, самай вядомай і знакавай беларускай стравы – драніка.
Няма ніводнага беларуса, які б не ведаў, што такое дранік, не каштаваў бы яго хоць раз у жыцці і не любіў бы гэтыя смажаныя бульбяныя блінцы ну проста на генетычным узроўні. А калі такія і ёсць, ніводнага з іх у мінулую суботу ва ўсім Магілёве заўважана не было. Таму што калі ў Беларусі і можна сабраць цэлы фэст з нагоды ўшанавання ўсяго толькі адной стравы, то і атрымаецца ён, Дранік-фэст.
Першы раз Дранік-фэст быў праведзены яшчэ ў 2014 годзе і з такім натхненнем быў сустрэты магілёўцамі, што ўжо тады абяцаў стаць мерапрыемствам штогадовым. Але ўжо анансаванае на мінулы год свята давялося ў апошні момант згарнуць праз форсмажорныя абставіны. Такім чынам, фэст стаўся сапраўды доўгачаканым.
Сама сутнасць свята, яго канцэпцыя засталася нязменнай: усіх ахвотных запрашалі правесці суботні дзень на маляўнічай этна-сядзібе і пры гэтым пачаставацца халяўнымі дранікамі, якія смажылі і раздавалі валанцёры (пераважна студэнты і выкладчыкі магілёўскіх ВНУ). Але толькі дранікамі справа не абмяжоўвалася. Як і мінулым разам, на фэсце разгарнулася цэлая “вуліца” рамеснікаў, якія не толькі прапаноўвалі набыць свае вырабы, але і ладзілі майстар-класы, дзяліліся сваімі сакрэтамі і нават частавалі наведнікаў рознымі хатнімі прысмакамі.
Памятаючы аб тым, што мінулым разам да бясплатных дранікаў стаялі велізарныя чэргі і некаму не хапіла (а можа, і з іншай нагоды), ежу і пітво можна было прыдбаць і за грошы. Ад чэргаў гэта не ўратавала (яны былі нават большымі), але дадало разнастайнасці аматарам паесці.
Увогуле, разнастайнасць – гэта тое, што выгадна адрознівала мерапрыемства ад яго папярэдніка. З’явілася вялікая колькасць пляцовак і забаў для дзяцей. Па ўсёй тэрыторыі былі раскіданыя рознага кшталту фотазоны. Спонсары ладзілі конкурсы з каштоўнымі падарункамі. А побач з тэрыторыяй сядзібы правялі нават невялічкі, але сапраўдны рок-канцэрт.
То бок адбылося нармальнае еўрапейскае сямейнае свята выхаднога дня, ды яшчэ з нацыянальным каларытам. Дарэчы, мерапрыемства было безалкагольным, таму людзі ляжалі на траве, танчылі і радаваліся жыццю без аніякіх вонкавых раздражняльнікаў. “Аказваецца, так таксама можна”, – чыталася ў вачах некаторых наведнікаў.
Людзей прыйшло вельмі шмат. Афіцыйна фэст доўжыўся з 12 да 18 гадзіны, і ўвесь гэты час чэргі па дранікі не памяншаліся, а шчыльнасць натоўпу, які шпацыраваў праз рамеснікаў, конкурсы і забавы, толькі павялічвалася.
Трэба сказаць, што дранічны фэст двухгадовай даўніны ўразіў усіх адсутнасцю не толькі алкаголю, але і міліцыянтаў. Свята абслугоўвалі свае ахоўнікі. Тады і арганізатары, і наведнікі небеспадстаўна ганарыліся: “Ну можам жа!” Але сёлета ўлады асэнсавалі сваю памылку. Таму міліцыя прысутнічала, а вакол усяго раёна дарожным рухам кіравалі шматлікія прадстаўнікі ДАІ. Увогуле, міліцыянты нікому не перашкаджалі і самі з цікавасцю назіралі за тым, што адбывалася, але, шчыра кажучы, дзяўчаты ў народных строях выглядалі тут больш дарэчы, чым мужчыны ў форме.
Але свята адбылося, і можна толькі падзякаваць арганізатарам і ўдзельнікам за тое, што суворым восеньскім днём магілёўцам давялося правесці выходны з сем’ямі, шмат усміхацца і радавацца добраму надвор’ю.
Ну а самы папулярны мэсідж, выказаны кожным другім наведнікам, – “Прыйду дамоў – насмажу дранікаў…” І гэта сведчыць пра поспех лепш за любую рэкламу.
Арцём Іваноў
Фота: Марыя Гілёва
