Прэзентацыя беларускага перакладу кнігі шведскага пісьменніка і мастака Свэна Нурдквіста «Пэтсан і Фіндус святкуюць Каляды» прайшла ў сталічнай галерэі сучаснага мастацтва «Ў».
Па-беларуску гэтую ўжо вядомую ва ўсім свеце казку перастварыла перакладчыца Надзея Кандрусевіч. Кніга пабачыла свет сёлета ў серыі «Каляровы ровар» Бібліятэкі Саюза беларускіх пісьменнікаў у выдавецтве «Кнігазбор».
Калядная чытанка-забаўлянка з удзелам акцёраў Ганны Хітрык і Паўла Харланчука сабрала поўную залу дзетак і іх бацькоў.
Дзеці частаваліся цукеркамі і мандарынамі, размалёўвалі адмыслова падрыхтаваныя расфарбоўкі, слухалі казку, з задавальненнем адказвалі на пытанні акцёраў-чытальнікаў і атрымлівалі прызы ад грамадскай культурніцкай кампаніі “Будзьма беларусамі!”.
Вядучая імпрэзы Аляксандра Дварэцкая распавяла: — “Пэтсан і Фіндус святкуюць Каляды” — не адзіная кніга Свэна Нурдквіста пра гэтых герояў. Іх усяго дзевяць. Але па-беларуску яны загаварылі ўпершыню. А перакладчыца Надзея Кандрусевіч крыху раней ужо прадаставіла беларускаму чытачу магчымасць пазнаёміцца з іншымі героямі папулярных шведскіх аўтараў. Так, яна пераклала некалькі кніг Юі Вісландэр з цыкла пра Маму Му, Сары Лундберг — пра Віту Белую Крэску. Некаторыя з гэтых дзіцячых твораў таксама выходзілі ў серыі Саюза беларускіх пісьменнікаў “Каляровы ровар”.
Адметна, што на вечарыне прысутнічаў Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Каралеўства Швецыя ў Рэспубліцы Беларусь спадар Марцін Оберг. Наведаў імпрэзу і Старшыня ГА “Саюз беларускіх пісьменнікаў” Барыс Пятровіч.
У сваім прывітальным слове спадар Пасол зазначыў: — Я хачу павіншаваць усіх з выхадам па-беларуску выдатнай шведскай кнігі пра Пэтсана і Фіндуса. У гэтых выданнях дзяцей з усяго свету прывабліваюць не толькі смешныя гісторыі Свэна Нурдквіста пра старога і яго ката, а таксама вясёлыя малюнкі. Я вельмі рады, што цяпер і беларускія маленькія чытачы таксама маюць магчымасць пазнаёміцца з імі, тым больш што многія ўжо ведаюць імя аўтара па яго ілюстрацыях да казак пра знакамітую шведскую карову — Маму Му.
“Пэтсан і Фіндус святкуюць Каляды” — гэта гісторыя пра тое, як стары Пэтсан, выправіўшыся разам з катом у лес напярэдадні свята, пашкодзіў нагу, таму не змог падрыхтавацца да свята — паставіць ёлку і прыгатаваць смачныя стравы. А якія Каляды без упрыгожанай ёлачкі ды прысмакаў? Хто дапаможа старому і яго кату наладзіць святочны стол? Дзе знайсці падарункі для сяброў? Адказы — у казцы Свэна Нурдквіста.
Думаецца, што і стары Пэтсан, і яго верны сябар — кот Фіндус прыйдуцца даспадобы беларускім маленькім чытачам. Прынамсі, першае знаёмства прайшло выдатна! Так, Пэтсан, агучаны Паўлам Харланчуком, падказаў дзеткам, што падчас Каляд нельга сумаваць і нельга сварыцца, а едучы куды-небудзь на санках па высокіх гурбах снегу, варта быць асцярожным, бо можна пашкодзіць ногі.
Кот Фіндус, чыім голасам стала Ганна Хітрык, паказаў, што нават мыць падлогу можна весела, а цеста для імбірнага печыва мае дзіўную ўласцівасць увесь час знікаць. А ўся цёплая калядная гісторыя распавядае пра тое, як важна мець добрых сяброў і суседзяў, клапаціцца пра блізкіх і прыходзіць на дапамогу ў цяжкую хвіліну.
Нават самыя дробныя падарункі — цацка ці прылада для ачысткі бульбы — неверагодна каштоўныя, калі падораныя з цеплынёй і шчырасцю.
Вельмі радасна, што хутка мы атрымаем у беларускім перакладзе новыя гісторыі Свэна Нурдквіста. Перакладчыца Надзея Кандрусевіч распавяла, што сёлета Пэтсан і Фіндус адсвяткавалі сваё 30-годдзе, бо менавіта ў 1985 годзе пабачыла свет першая казка Свэна Нурдквіста пра гэтых герояў — “Блінны торт”.
Адметна, што кніга пра тое, як Пэтсан і Фіндус святкавалі Каляды, выйшла трэцяй у арыгінальнай серыі, але ў нашай краіне яна стала першай, бо менавіта ў перадкалядны час з’явілася магчымасць ажыццявіць выданне.
Праз месяц па-беларуску выйдзе самая першая кніга пра Пэтсана і Фіндуса, а крыху пазней пабачыць свет яшчэ адно выданне пра гэтых сімпатычных герояў, дзе пойдзе гаворка пра тое, як Фіндус згубіўся, калі быў маленькі.
Таму будзем чакаць новых гісторый і новых сустрэч з Пэтсанам і Фіндусам.
Тэкст: Марына Весялуха, lit-bel.org, Фота – Аляксандр Ждановіч
