Музычныя легенды – дуэт Stoppok plus Worthy з нямецкага боку ды Лявон Вольскі з Паўлам Аракелянам з беларускага – узялі ўдзел у канцэрце з нагоды 20-годдзя Інстытута Гётэ ў Мінску.
Першымі на сцэну Беларускай дзяржаўнай філармоніі на правах гаспадароў выйшлі беларусы. Свой сэт зайгралі Вольскі з Аракелянам, якія апошнім часам з’яўляюцца на выступах разам. Іх свежы погляд на бясспрэчныя хіты слухачы прымаюць з задавальненнем. У джазавым і блюзавым пераасэнсаванні хлопцы выканалі песні “Белая яблыня грому”, “Маё каханне”, “Менск і Мінск”, “Простыя словы”ды інш. Публіка ўспрыняла іх на ўра, і ўсцешаныя Лявон ды Павал паабяцалі вярнуцца з “Трыма чарапахамі”, тым самым зрабіўшы спойлер і часткова раскрыўшы таямніцу фіналу.
Зрэшты, пра добра адрэпетаваны экспромт з беларускімі калегамі расказалі і Штэфан Стопак з Рэгі Уорсі. Малавядомыя на беларускай прасторы Stoppok plus Worthy ў Германіі лічацца культавымі музыкамі. Нямецкія крытыкі сцвярджаюць, што яны дасягаюць эфекту прысутнасці аркестра на сцэне, працуючы ўсімі вольнымі канечнасцямі. І тыя, хто быў у зале, у гэтым упэўніліся. Нямецкія музыкі прадэманстравалі тонкае пачуццё гумару і зачаравалі слухачоў неверагодна эмацыйным выкананнем песень пра каханне і жыццё.
Фінал планаваўся сюрпрызам, і беларускія, і нямецкія музыкі былі ў надзвычай добрым настроі ды падчас сваіх сэтаў непразрыста намякнулі на яго сутнасць. Таму было ясна: зайграюць разам. Гэта толькі падагрэла публіку. Песня Stoppok plus Worthy “Прадказальнік надвор’я”, што апавядае пра складаныя ўзаемаадносіны Захаду і Усходу, фантастычна гучала квартэтам. Асаблівае ўвагі заслугоўваў Павал Аракелян, саксафон якога дадаваў разынку. Замілаванне выклікаў і Лявон, які энергічна падпяваў па-нямецку, зрываючы за гэта апладысменты. “Сапраўдная еўраінтеграцыя”, – пажартаваў ён.
А культурную рэвалюцыю ў сценах савецкага будынка філармоніі зрабілі “Тры чарапахі”. Пасля харавых спеваў разам з залай на “Гэй-ла-ла-ла-лай” беларусы паклікалі танчыць – і людзі паўздымаліся з месцаў! Адны па-заліхвацку скакалі разам з музыкамі на сцэне, іншыя прытанцоўвалі ля сваіх месцаў у партэры і на балконе. Беларуска-нямецкі квартэт потым яшчэ доўга не адпускалі, дзякуючы ім воплескамі за ўнікальнае гучанне песень і непаўторную атмасферу канцэрта.
Хрысціна Дарапей, фота – (с) Goethe-Institut Minsk, Аляксандр Ждановіч,
