“Ецін плецін плак!” — сказаў Снежны чалавек і паглядзеў з вялікім здзіўленнем. “Гаварыце, калі ласка, па-беларуску, — адказала міліцыянтка строга. — Інакш я вас не зразумею”.
У шведскіх гарах растаў увесь снег. Снежны чалавек пачаў шукаць новае месца для жыцця і… апынуўся ў сталіцы Беларусі ды трапіў у прыгоды з мясцовым каларытам!
Новая дзіцячая кніга “Снежны чалавек у Мінску” шведскай пісьменніцы Эвы Суса рыхтуецца да выхаду на радзіме аўтаркі. У Беларусі ж любы ахвочы можа купіць ілюстраванае выданне ў перакладзе Дзмітрыя Плакса, што пабачыла свет у серыі “Каляровы ровар” Бібліятэкі Саюза беларускіх пісьменнікаў у выдавецтве “Кнігазбор”.
У канцы мінулага тыдня Эва Суса разам з ілюстратаркай Кацярынай Дубовік сустрэлася з маленькімі і дарослымі чытачамі ў 23-й гімназіі і бібліятэцы Пушкіна.
25 лістапада адбылася прэзентацыя для студэнтаў Акадэміі мастацтваў. Кацярына Дубовік — выпускніца гэтай установы.
Эва Суса піша дзіцячыя кніжкі ўжо 20 гадоў. Раней беларускія таты, мамы і дзеці ўжо маглі ацаніць яе гісторыю пра Снежнага чалавека і двух хлопчыкаў. “Снежны чалавек у Мінску” — своеасаблівы працяг незвычайных здарэнняў казачнага персанажа.
“Раней я бывала ў Мінску на семінарах для пісьменнікаў і выдаўцоў. Мне вельмі спадабаўся горад, але тады я сама сябе адчувала трохі снежным чалавекам”, — распавядае пра гісторыю стварэння новай кнігі аўтарка.
Эва Суса кажа, што ў гэтай маленькай казкі насамрэч вельмі сур’ёзны сэнс: праблемы эміграцыі і бежанцаў, якія вымушаныя шукаць новы дом. Як пачуваецца чалавек у незнаёмым месцы? Гэтае няпростае пытанне перадусім закладзенае ў вясёлую гісторыю з мілымі карцінкамі.
Ілюстратара для кнігі Эва выбрала з дапамогай конкурсу. Яго выйграла беларуска Кацярына Дубовік. Мастачка жыве ў Амстэрдаме і прыехала дамоў спецыяльна для ўдзелу ў прэзентацыях.
На малюнках нязграбны Снежны чалавек выкшталцона трымае кубачак з кісялём і абаяльна ўсміхаецца. На ілюстрацыях чытач пазнае сталічны парк Горкага, плошчу Перамогі. У апавяданні ёсць эпізод са школай, куды галоўны герой прынёс заплечнікі хлопчыкам. Каб “не бракавала эстэтыкі”, Кацярына змалявала будынак з рэальнай, самай старой у Мінску школы па вуліцы Чырвонаармейскай.
“Я яму зрабіла фрызуру, кліпсы ў вушах, як у вікінгаў”, — кажа Кацярына Дубовік.
Над кожнай выявай яна працавала па 18 гадзін і аформіла кнігу за месяц: часу, паводле ўмоваў, было няшмат. Кацярына малявала ў змешанай тэхніцы: трафарэт і туш.
“Я так і ўяўляла працу: пісьменнік дае базавы тэкст, а ілюстратар перапрацоўвае маю ідэю і завяршае яе малюнкамі, — гаворыць Эва Суса. — Кніга атрымалася драматычнай і вясёлай. Ілюстратар з-за мяжы робіць нашу культуру ў Швецыі больш багатай”.
На прэзентацыі прысутнічаў новы амбасадар Швецыі ў Беларусі Марцін Оберг.
“Я разумею, што многія з вас ужо выраслі з дзіцячага ўзросту. Аднак кнігі “Пэтсан і Фіндус”, “Мама Му”, “Снежны чалавек” бачылі многія. Нават я з задавальненнем іх разглядаю, — прызнаўся дыпламат. — Думаю, іх сакрэт у спалучэнні ўдалага тэксту і малюнкаў”.
“Снежны чалавек у Мінску” — далёка не першая кніга шведскіх аўтараў, якая для нашых дзетак выйшла на роднай мове. Марцін Оберг сарамліва зазначыў, што не гаворыць па-беларуску, як ягоны папярэднік Стэфан Эрыксан. Нягледзячы на гэта, Швецыя застаецца ці не адзінай краінай, з якой у Беларусі наладжаны ўстойлівы і плённы культурны абмен.
Хрысціна Марчук. Фота – Зарына Кандрацьева
