Эпохі сыходзяць нячутна. І не папярэджваюць пра наступствы. Хтосьці нябачны раптам мяняе настройкі твайго кампа і фарбуе неба ў іншы колер. Сцягі кладуцца ручнікамі, медыя сыплюць лухтой, памежнікі глядзяць у шэры асфальт, сябрукі скончыліся. У спісе прысутных — снег, прэзідэнт і макачына. Калі сігналіць хатні нумар — хтосьці яшчэ памятае свой хатні нумар? — не падыходжу. Гэта напэўна мянтоўка ці рэкламшчыкі. У найлепшым выпадку — Міхайлаўна памылілася і марна хоча Ёсіфаўну. Вы заўважылі, што...
Калі ў дэпрэcіўным 1983-м Барыс Грабеншчыкоў заспяваў “Рок-н-ролл мертв”, яму не надта паверылі. Маўляў, пантуецца...
Фільм пра культур-герояў — звычайна чысты хлуд. Ван Гог з каменнай пысай Кірка Дагласа і ў добра адпрасаванай...
Белліт зручны ў карыстанні, бо не патрабуе нічога звышнатуральнага. Яму хапае тваёй абыякавасці. Простага дазволу...
Хадзіць у народ можна па-рознаму. Загружацца півасам у мясцовым як бы бровары. Весяліцца пад бадзёрыя рытмы цётачак у вышыванках, што аджыгаюць на лістападаўскім кірмашы ля твайго метро....
Самаробныя поп-старз – дзіўны народ. У іх свае планы ды мапы, яны жывуць асабістымі разлікамі ды цьмянымі інтуіцыямі. Наш недапечаны шоўбіз – тут толькі нагода для прыват-дэнсу. Трэндаў няма,...
Нацыя хоча фільмаў. Пра сябе любімую/нелюбімую/непаўторную. Каб было чым пахваліцца перад суседзямі. Каб самім сабе давесці: “Хочам! Можам! Пераможам!” Каб пераканаць усіх, што ўсё было...
Лета памірае з першым жоўтым лісцем на тваім падворку. Калі ўжо не хочаш гойсаць у макасінах на босую нагу і спаць без коўдры. Замест марозіва ўсё часцей пацягваеш гарбатку. Хаваеш у доўгую...
“А вы не боитесь, что с вами что-то случится?” Ён глядзіць на мяне вочкамі-пісталетамі скрозь фасонныя вузкія акуляры. Нібыта не жартуе. Нічога сабе пытаннечка ад чувака,...
“Дынама”, “Тарпеда”, “Спартак”, “Лакаматыў”… Мантры майго маленства. Банды жвавых хлапцоў, здольных забіваць у самых неспрыяльных умовах. У дзяржаве з адсутнай палітыкай,...
Спрэчкі пра нацыянальную адукацыю ўсё больш нагадваюць дыскусіі купкі падпітых сябрукоў: паўстаюць раптоўна, гучаць хаатычна, заканчваюцца нічым. Публічныя прамовы з гэтай...
У сэрцы нашай пераможнай стабільнасці вока чапляюць адно скандалы, бойкі ды катастрофы. Рэзанансы апошніх тыдняў — грамадская блакада курапацкай рэстарацыі і адмова “Нашай...
Спачатку быў проста Горват. Задуменны меланхалічны чувак, здольны прыбіраць снег на падворку мінскага Купалаўскага тэатра з думкай пра лёс нашай ідэнтычнасці. Потым паціху...
Трагічная навіна прыляцела з Лісабона: мы не трапілі ў фінал “Еўрабачання”. Папсовая еўралатарэя завершыцца без самых сінявокіх ды зубраватых. Нацыянальная аўтапрамоцыя...
Белліт – хвароба. Белліт – залежнасць. Фастфуд няўцямнага прызначэння і сумнеўнага тэрміну спажывання. Фэйсбучная партызанка. Несупынныя цёркі каханкаў Гедройца і хейтараў...
Тут мы бухалі з Жыгамонтам і Кудзіненкам. Білі пысу Клінаву. Сяргей Вераціла тлумачыў, што куры паходзяць ад дыназаўраў. Ігар Бабкоў крэмзаў у нататніку вершы. Адам Глобус...
